![Title]( "Title")
شرح جمله ای از خطابه‌ی غدیر
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
ثُمَّ قال: «أيُّها النَّاسُ ! مَنْ اَوْلی بِكُمْ مِنْ أنْفُسِكُمْ ؟ قالوا : اَللَّهُ و رَسُولُهُ. فَقالَ: اَلا! مَن كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ»
سپس حضرت فرمودند: چه کسی نسبت به شما از شما نزدیک‌تر و سزاوارتر (و اولی به تصرّف) است؟ گفتند: خدا و رسولش.
سپس فرمودند: «اَلا! مَن كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ» آگاه باشید! هر کس که من مولای اویم، پس این علی مولای اوست.
اهل تسنن می‌‌‌گویند (مَولا) در این جا به معنای دوست است؛ ولی این جمله‌ای که اوّل فرمودند، قرینه‌ی قطعی است برای این که منظور از مولا، أولی است؛ چراکه می‌فرمایند: «مَنْ أوْلی بِكُمْ مِنْ أنْفُسِكُمْ؟» چه کسی به شما از خودتان نزدیک‌تر است؟
بعد حضرت می‌فرمایند: «من كُنْتُ مَوْلاهُ فَهذا عَلِیٌّ مَوْلاهُ» این جمله، قرینه‌ای است بر این که این (مَولا) در این جا به معنای (أولی) است.
آگاه باشید! کسی که من اولی به تصرّف هستم و نزدیک‌تر هستم به او از خود او. پس این علی مولای اوست و اولی به تصرّف است.
|
تاریخ درج: 28/03/1395 | کد مطلب: 3 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1038