![Title]( "Title")
مقاله مناسبتی
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
سالروز ولادت امام رضا علیه السّلام
سلام بر تو اى امام هشتم، اى فرزند پيامبر و على علیهما السّلام، اى پاره تن فاطمه علیها السّلام، اى جگر گوشه حضرت موسى بن جعفر علیهما السّلام، و اى امامى كه هر لحظه دلهاى ما به شوق ديدار حرم مطهّرت مى‌تپد، سلام بر تو اى على بن موسى الرّضا، و سلام بر پدران بزرگوارت و فرزندان پاك و معصومت (علیهم السّلام).
فرارسيدن يازدهم ذى القعده سالروز ولادت هشتمين امام معصوم، خورشيد فروزان خراسان، مايه بركت و افتخار كشور ايران، محبوب دلهاى شيعيان، حضرت ابى الحسن على بن موسى الرّضا عليهما السّلام را به همه مسلمانان جهان بالأخصّ شيعيان تبريك مى‌گوييم و ذيلاً خلاصه‌اى در شرح زندگانى آن حضرت مى‌آوريم.
بنا بر روایات مشهور حضرت امام رضا عليه السّلام شب جمعه يازدهم ذى القعده در سال ۱۴۸ هجرى قمری در مدينه طيّبه به دنيا آمد. پدر بزرگوار آن حضرت امام هفتم موسى بن جعفر عليهما السّلام بود و مادر آن حضرت خانمى بود به نام نجمه که با نامهای امّ البنين يا تكتم نیز در تاريخ آمده است.
این بانوى بزرگوار زنى با فضيلت بود كه خدا او را شايسته همسرى حضرت امام موسى بن جعفر عليهما السّلام و مادرى امام رضا عليه السّلام قرار داده بود.
نجمه مادر حضرت رضا عليه السّلام كنيزى بود كه حمیدة المصفاة مادر حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام او را خريد، حميده مى‌گويد: حضرت رسول الله صلّى الله عليه وآله را در خواب ديدم كه به من فرمود: اى حميده، اين نجمه براى فرزند تو موسى علیه السّلام است، كه به زودى بهترين اهل زمين از او به دنيا خواهد آمد، پس من نجمه را به موسى بن جعفر علیهما السّلام بخشيدم. به این ترتیب، آن بانوی مخدره و مکرمه، به عقد دائمی بهترین خلائق روی زمین یعنی امام هفتم شیعیان، امام کاظم علیه السلام در آمد و زندگی مشترک و پر افتخار خود را با آن حضرت، رسماً شروع کرد.
تقریباً پس از گذشت نه ماه از زندگی مشترک امام کاظم علیه السّلام با آن بانوی مکرمه، سرانجام آن وعده‌ای که رسول اکرم صلّی الله علیه و آله در عالم رؤیا داده بودند، محقق گشت و مولودی بسیار مبارک و نورانی که از همان ابتدای ولادت خود کرامات و معجزات الهی را به نمایش گذاشت، از آن بانو متولد شد.
بانو نجمه، در طول مدتی که به اولین فرزند خود یعنی امام علی‌بن موسی‌الرضا علیهما السّلام حامله بود، مدام معجزات و کرامات آن مولود را در رحم خود و سپس موقع تولد و بعد از آن در طول تربیت آن فرزند، با چشمان خود می‌دید و کاملاً فهمیده بود که این نوزاد و کودک نورانی، کاملاً با کودکان دیگر متفاوت است و به همین خاطر، بخت و اقبال بسیار بلندی در انتظار او نشسته است.
او خود در روایتی که مرحوم صدوق و بسیاری از مورخان دیگر آورده‌اند، گفته است: موقعی که من به فرزندم علی حامله شدم، سنگینی حمل او را احساس نمی‌کردم و موقع خواب، صدای تسبیح و تهلیل و تمجید او را از بطن خود می‌شنیدم و می‌ترسیدم، ولی وقتی بیدار می‌شدم، دیگر چیزی نمی‌شنیدم.
آن بانوی بزرگوار، با مشاهده این کرامات و معجزات، پیوسته روز شماری می‌کرد تا مدت حمل آن فرزند نورانی به پایان رسد و شاهد به دنیا آمدن آن مولود موعود باشد و طبیعتاً، وجود نازنین امام کاظم علیه السّلام نیز، قبل از به دنیا آمدن آن فرزند، از شأن و منزلت آن مولود، برای آن بانوی مکرمه سخن گفته بود و به او وعده داده بود که چه مولود بزرگوار و صاحب منزلتی از وی به دنیا خواهد آمد.
به همین جهت، آن بانوی مخدره، بیش از هر مادر دیگری مواظب طفل خود در بطنش بود تا اندک آسیبی به وی نرسد و چیزی از نورانیت آن کاسته نشود، تا اینکه بالاخره در یازدهم ذیقعده سال ۱۴۸ هجری قمری، وجود نازنین امام رضا علیه السّلام دیده به جهان گشود و دل همه شیعیان و علویان را مملو از سرور کرد.
آن بانوی بزرگوار، خود در این زمینه گفته است: وقتی آن فرزند را به دنیا آوردم، او در همان لحظه اول، دست خود را بر زمین نهاد و سر مبارکش را به سمت آسمان بالا برد و آن‌گاه لب‌های مبارکش حرکت کرد، به گونه‌ای که گویا (با خداوند متعال) سخن می‌گفت. در اين هنگام پدر ایشان موسى بن جعفر عليه السّلام بر من وارد شدند و فرمودند: مبارك باد بر تو اى نجمه لطف و كرامت پروردگارت، و سپس فرزندم على را در پارچه‌اى سفيد پوشاندند و در گوش راست او اذان، و در گوش چپ او اقامه گفتند، پس از آن آب فرات خواستند و كام او را با آب فرات باز كردند و بعد او را به من برگرداندند و فرمودند: او را بگير كه او بقّية الله در زمين خدا است ( منتهی الامال- جلد دو).
اسامى و القاب
نام آن حضرت «على» بود كه اين نام در ميان دودمان رسول خدا محبوب ترين نام بود.
كنيه آن حضرت أبوالحسن و أبوعلى بود.
بعض القاب آن بزرگوار عبارت است از: سراج الله، نور الهدى، قرّة عين المؤمنين، رضا، رضىّ، فاضل، صابر، وفىّ، صديق. كه معانى اين القاب عبارت است از: چراغ پروردگار، نور هدايت و راهنمايى، نور چشم مؤمنان، راضى به رضاى خداوند، بخشنده، بردبار، با وفا، دوست. و همچنين پيامبر خدا صلّی الله علیه و آله او را عالِم آل محمّد صلّی الله علیه و آله ناميد.
فضائل و مناقب امام رضا عليه السّلام
حضرت رضا عليه السّلام هميشه تابستان‌ها بر روى حصير مى‌نشستند، و زمستان بر روى پلاس «گليم» و لباس تن آن حضرت لباس درشت و نا مرغوب بود، مگر زمانى كه با مردم ملاقات داشتند كه در آن هنگام با لباس مرغوب نزد آنان مى‌آمدند.
ابراهيم بن عبّاس مى‌گويد: هرگز نديدم از امام رضا عليه السّلام چيزى را بپرسند كه آن حضرت نداند، و عالم تر از او نسبت به زمان خودش نديدم، و مأمون همواره آن حضرت را با سؤال‌هاى مختلف امتحان مى‌كرد و آن بزرگوار جواب مى‌فرمودند، در عين اينكه جواب‌هاى آن حضرت برگرفته از قرآن بود، قرآن را در هر سه روز يك بار ختم مى‌كردند، و مى‌فرمودند: اگر بخواهم كمتر از سه روز يك ختم قرآن بخوانم مى‌توانم. لكن به هيچ آيه‌اى مرور نمى‌كنم مگر آنكه در آن فكر مى‌كنم و اينكه چه وقت و درباره چه چيز نازل شده است. لذا قرآن را در سه روز ختم مى‌كنم (عیون الاخبار الرضا جلد یک).
و همچنین از شخص فوق الذكر نقل است كه: هرگز نديدم حضرت رضا عليه السّلام كسى را با سخن خويش بيازارد و نديدم هرگز سخن كسى را قطع كند، و مى‌گذاشت تا حرف او تمام شود، هرگز حاجت كسى را در صورتى كه قدرت برآوردن آن را داشت رد نمى‌كرد. هرگز نزد كسى پاى خود را دراز نمى‌كرد، و تكيه هم نمى‌زد، و هرگز نديدم سخن درشتى به خادمان خود بگويد، هرگز نديدم كه آب دهان بر زمين بياندازد. و همين طور نديدم كه با صداى قهقهه بخندد بلكه تبسم مى‌كرد.
من بارها فتاده، تو دستم گرفته‌اي لطفت زياد ديدم و كم ميبرم ز ِ ياد
پايم اگر به كويي و دستم به سويِ كس پايم بريده مانَد و دستم شكسته باد
گفتم به دل كه بَر گدايي كجا روم؟ گفتا برو به طوس بگو يا ابالجواد حاج علی انسانی
|
تاریخ درج: 13/05/1395 | کد مطلب: 1 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 666