![Title]( "Title")
معرفی اماکن متبرکه
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
مسجد پیامبر صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله
مسجد النبی یا مسجد نَبوی یا مسجد پیغمبر، پس از مسجد الحرام دومین مسجد مقدس مسلمانان است. هنگام ورود رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله به مدینه، اهل شهر هرکدام مایل بودند رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله در منزل آن‌ها سکنی گزیند. رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله انتخاب مسکن را به قضای الهی سپرد و اعلام نمودند هرکجا مرکب من به زمین نشست من آن‌جا ساکن می‌شوم. سرانجام منزل ابو ایوب انصاری که قیم دو یتیم به نام‌های سهیل و سهم بود، انتخاب گردید و پیامبر صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله زمین را از آن دو یتیم و سرپرست‌شان خریداری نمودند. مسجد النّبی به دست رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله و همراهی مهاجران و انصار ساخته شد. دیوارهای مسجد و پایه‌های آن از خشت خام و سقفش با شاخه‌های درخت و ستون‌هایش تنه‌های نخل بود.
هم زمان با ساختن مسجد، خانه‌هایی اطراف آن ساخته شدند که با درهایی که به مسجد باز می‌شدند. در سال سوم هجرت تمام این درها به جز در خانه‌ی امیرالمؤمنین علیه‌السّلام و حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها بسته شد. به این ماجرا سدّ الابواب می‌گویند. (وفاء الوفاء - جلد دوم).
پس از غزوه ی خیبر رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله به علت ازدیاد جمعیت مسلمین، اجازه‌ی گسترش مسجد را فرمودند ولی تا زمان حیات اجازه ندادند سقف مسجد را تجدید و ثابت نمایند. پس از وفات رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله، آرامگاه ایشان در مسجد و کانون آن قرار گرفت.
بنا به روایات بسیاری محل دفن حضرت فاطمه سلام الله علیها در منزل خودشان یعنی در مسجد النبی می باشد (شیخ صدوق - جلد دوم).
در زمان ابوبکر و عمر مسجد توسعه‌ی اندکی پیدا کرد و هر دو در مسجد النبی دفن شدند. پس از شهادت امام حسن علیه‌السّلام اجازه ندادند تا بدن فرزند رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله در منزل مادر و در کنار جدش به خاک سپرده شود.
در زمان امویان از سال 88 تا 91 به دستور ولید بن عبدالملک مسجد پیامبر دستخوش تغییرات اساسی گشت که شامل تخریب و اضافه شدن خانه ها و حجره‌های پیامبر به مسجد بود. خانه ی حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها در اختیار فاطمه دختر امام حسین علیه‌السّلام و همسر حسن بن حسن بن علی علیه‌السّلام قرار داشت که ولید آن مکان را به زور از او تصرف کرد. این کار او اندوه و خشم مردم مدینه را به همراه داشت و تا مدّت ها مردم آن مکان را غصبی دانسته و در آن نماز نمی‌خواندند. (ابن شبه - جلد یک).
در سال 557 از بیم حمله‌ی مسیحیان، زیر زمین مرقد مطهّر را با سرب پر کردند. در سال 657 بر اثر یک آتش سوزی سقف حجره سقوط کرد که به دستور معتصم ترمیم شد. در سال 668 دیواره‌ی مشبکی به صورت ضریح به دور مرقد کشیدند که با این کار خانه‌ی حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها به داخل ضریح افتاد و از دسترس خارج گشت. در سال 886، مسجد بر اثر صاعقه دچار آتش سوزی شد که به دستور سلطنت مملوک مصر حرم بازسازی کردند.
سال 1233 در روزگار محمود عثمانی، گنبد حرم که به رنگ کبود بود به رنگ سبز تغییر کرد. جالب آن است که در پایین گنبد سوراخی ایجاد کرده‌اند که میان قبر و آسمان فاصله‌ای نباشد. این محفظه ریشه در سنتی دارد که پس از رحلت رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله مردم متوجه قبر حضرت شده و از خداوند طلب باران می‌کردند. و این سنت بر خلاف عقیده‌ی وهابی‌ها است که برای قبر ارزشی قایل نیستند.
در سال ۱۳۷۳ قمری عبد العزیز آل سعود دست به یک بازسازی و توسعه بزرگ زد و مجموع مساحت مسجد را به ۱۶۳۲۷ متر مربع رسانید.
این افزایش در قسمت‌های شمالی، غربی و شرقی صورت گرفت. علاوه بر ۶۰۲۵ متری که ضمیمه مسجد شد، حدود ۱۶۹۳۱ متر نیز به عنوان میدان‌ها و خیابان‌های اطراف مسجد، از خانه‌های اطراف تخریب گردید. آخرین مرحله توسعه مسجد را ملک فهد بن عبد العزیز سال ۱۴۰۵ قمری آغاز کرد.
کار عمران به طور رسمی از محرم سال ۱۴۰۶ آغاز شد. در توسعه جدید بنا به ۸۲۰۰۰ متر مربع رسید. در توسعه ملک فهد، زمین‌های آزاد اطراف مسجد به ۲۳۵۰۰۰ هزار متر مربع رسید و درآن، مکان‌های متعددی برای وضو ساخته شد و نورافکن‌های فراوانی برای تأمین روشنایی آن بر فراز ستون‌های سنگی نصب گردید. به علاوه، در دو صحن پیشین مسجد نیز، چترهای خودکاری گذاشته شد که برای جلوگیری از آفتاب، باز و بسته می‌شود.
افزون بر مناره‌های پیشین، در توسعه جدید، شش مناره بر مسجد افزوده شد که ارتفاع هر یک از آن‌ها تا ۱۰۴ متر می‌رسد. بدین ترتیب مسجد در حال حاضر ده مناره دارد. در این گسترش، شاید چهار درِ خاص و ستون‌های مهم در زمان رسول خدا صلّی‌الله‌وعلیه‌و‌آله در میان این شلوغی گم و به فراموشی سپرده شده است. در مقاله‌ی بعدی سعی در معرفی این مکان‌ها خواهیم داشت.
|
تاریخ درج: 31/05/1395 | کد مطلب: 6 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 964