![Title]( "Title")
یک پاسخ
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
متن سوال:
با تأكيد فراواني كه شيعه نسبت به اثبات ولايت وسرپرستی حضرت اميرالمومنين علي عليه السّلام پس از نبي اکرم صلّی الله عليه وآله و شأن و منزلت ايشان دارد، چرا خداوند متعال براي تثبيت موقعيّت آن حضرت نام ايشان را آشکارا در قرآن نياورده است؟
متن پاسخ:
با عرض سلام خدمت شما کاربر گرامی
بايد گفت: قرآن کرراً امامت و شئون ائمه‌ی طاهرين عليهم السّلام به ويژه اميرالمؤمنين عليه السّلام را مطرح ساخته است، ليكن به گونه اي كه بدخواهان به آساني نتوانند آن را تحريف كنند و دقت ابتدايي در اين موارد نشان مي دهد كه مصداق آن آيات جز حضرت علي عليه السّلام و ائمه هدی علیهم السلام نيست. به عنوان نمونه به آيات زير توجه كنيد:
الف) «ا ِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ وَمَن يَتَوَلَّ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ فَإِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ».
«سرپرست و راهبر شما تنها خدا و پيامبر و كساني هستند كه ايمان آورده اند؛ همان‌هايي كه نماز را برپا مي دارند و در حال ركوع، زكات مي دهند و كساني كه ولايت خدا و پيامبر او و مؤمنين را بپذيرند، پيروزند؛ زيرا حزب خدا پيروز خواهد بود».
تمامي مفسّران شيعه اجماع و اتفاق نظر دارند و اكثريت مفسّران سنّي پذيرفته اند كه اين آيه درباره ی حضرت علي عليه السّلام نازل شده است. در هنگامي كه آن حضرت در ركوع نماز خود انگشتر خويش را صدقه دادند.
ب) «قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى»
«(اي پيامبر ما) بگو: (در برابر انجام رسالت خود) از شما مزدي نمي خواهم به جز مودت و دوستي نزديكانم.»
آيا در مورد ديگري در قرآن اين گونه سخن گفته شده است كه دوستي كسي يا گروهي واجب باشد؟ آيا نعمتي بزرگ تر از هدايت وجود دارد؟ هدايتي که از طريق حضرت رسول اكرم صلّي الله عليه و آله به مردمان رسيده است و مزد اين هدايت، مودت و محبّت ذوي القربي است. اكنون ببينيم ذوي القربي چه كساني به جز حضرت علي عليه السّلام و حضرت فاطمه سلام الله عليها و حسنين عليهما السّلام اند؟
ج) «فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءكُمْ وَنِسَاءنَا وَ نِسَاءكُمْ وَ أَنفُسَنَا وَ أَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ».
«(اي پيامبر ما) بگو: بياييد ما پسرانمان را و شما پسرانتان را، ما زنانمان را و شما زنانتان را، ما خودمان را و شما خودتان را بخوانيم و بخواهيم كه لعنت خداوند بر دروغگويان فرود آيد».
مورّخان و محدّثان (شيعه و سني) آورده اند كه در روز مباهله, پيامبر صلّي الله عليه و آله از جلو و امام حسن و امام حسين عليهما السّلام در دو سوي ايشان (ابنائنا) و فاطمه زهرا سلام الله عليها در پشت سر ايشان (نسائنا) و اميرالمومنين علي عليه السّلام در پشت سر آن حضرت (انفسنا) حركت فرمودند. اين آيه و واقعه نشان
مي دهد كه علي عليه السّلام نفس پيامبر صلّي الله عليه و آله مي باشد.
د) «إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا.»
«همانا خداوند اراده فرموده كه هر گونه رجس و پليدي را از شما اهل بيت دور كند و شما را پاكِ پاك گرداند.»
اين آيه نيز در شأن پيامبر اكرم و حضرت علي و حضرت فاطمه و امام حسن و امام حسين عليهم السّلام است و به شهادت آيه، آنان از هر گونه ناپاكي و گناه مبري اند. (جالب توجه اين جاست كه با وجود آيات ذكر شده به ويژه آيه‌ی تطهير، هنگامي كه فاطمه‌ی زهرا سلام الله عليها در مورد فدك ادعاي مالكيت كردند, از ايشان شاهد طلبيده و ادّعاي ايشان را با آن كه مقام عصمت داشتند، نپذيرفتند در حالي كه از هر عيب و گناه و دروغي پاك بودند).
با بررسی آياتی از اين قبيل، معلوم می‌شود که خداوند متعال در قرآن کريم، حقيقت را نمايانده و حجّت را تمام کرده است. حال اگر کسی به اوامر و آيات الاهی بی اعتنايی ورزد، حجّتی در برابر پروردگار متعال ندارد و در اين باب تفاوتی نمی‌کند که اوامر الاهی با تصريح به نام باشد يا به هر طريق ديگری که حقيقت را بر جويای آن آشکار سازد. هم چنين قرآن کريم در ماجرای طالوت و جالوت نشان می‌دهد که اگر کسانی قصد بهانه جويی در مقابل فرمان خداوند را داشته باشند؛ حتّی جايی که نام فرمانده وپيشوايی با صراحت برده شود، زير بار نمی‌روند. در آيه‌ی ۲۴۷ سوره‌ی بقره می‌خوانيم که جمعی از بنی اسراييل به پيامبرشان گفتند: فرمانده‌ای برای ما تعيين کن تا در راه خدا بجنگيم و پيامبرشان به آن‌ها گفت: «خداوند طالوت را به رهبری شما برگزيده است؛ اما آنان بلافاصله بهانه جويی کردند و حتّی خود را برای فرماندهی، سزاوارتر از طالوت دانستند...»
رفتارهايی که با اهل بيت پيامبر صلّي الله عليه و آله پس از رحلت آن حضرت صورت گرفت، اين گمان جدّی (اگر نگوييم اطمينان) را حاصل می‌کند که چنان چه نام آن بزرگواران در قرآن کريم، صراحتاً آمده بود، زمينه‌های تحريف قرآن فراهم می‌شد؛ به تعبير ديگر بايد انديشيد کسانی که حاضر بودند، عليرغم تمامی توصيه‌های رسول اکرم صلّي الله عليه و آله ، حضرت صديقه طاهره عليها السّلام را مورد سخت ترين هجمه‌ها قرار دهند و ريسمان به دست اميرالمؤمنين عليه السّلام ببندند و... اگر نام آن‌ها را در ميان آيات قرآنی می‌يافتند چه می‌کردند؟
قرآن كريم نيز با معّرفي حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السّلام با صفات و ويژگي‌هاي ايشان, معرفي تحريف ناپذيري از ايشان را ارائه داده است.
اين روش در عرف خردمندان پسنديده و پذيرفته است كه اگر مي خواهند در ميان گروهي يك نفر را تجليل كنند مقامات علمي و ساير شؤون او را براي افراد بيان مي كنند. اگر چه اين ويژگي‌ها تنها در مورد او صادق باشد، به اين ترتيب تعريف دقيق تري از شخصيت آن فرد صورت گرفته است و در حقيقت ملاك‌ها را پيش از بردن نام، بيان كرده‌اند.
هم چنين در مواردی مانند آيه‌ی ولايت (که در بند الف بدان اشاره شد) خداوند در نزول آيه به شخص اميرالمؤمنين عليه السّلام اشاره فرموده است به نحوی که با مشاهده و نقل فراوان اين شأن نزول، اين مصداق آيه (يعنی حضرت علی عليه السّلام) به نحو آشکاری شناخته شده است؛ ضمن اين که به دليل عدم تصريح به نام ايشان، انگيزه‌ی تحريف نيز ايجاد نگرديده است.
پس می‌بينيم که قرآن کريم نام پیامبران و ائمه را از طرق مختلف بيان می‌کند. در برخی آیات نام آسمانی آنان را آشکارا آورده است؛ مانند: نام آسمانی پيامبر در سوره‌ی صف آيه‌ی۶، در بعضی آیات صفات و ويژگي‌های آنان را گفته است؛ مانند: سوره‌ی اعراف آيات ۱۵۷ و ۱۵۸ و حتی در آیاتی تعداد آنان را بيان کرده است؛ مانند: سوره‌ی مائده آيه‌ی۱۲.
در اين خصوص به کتاب‌های زير نیز میتوانید مراجعه کنيد:
۱. شواهد التنزيل حاکم حسکانی حنفی ۱: ۱۸۴-۱۶۱
۲. تفسير کشاف ۱: ۶۲۴
۳. تفسير طبری ۶: ۱۸۶
۴. تفسير فخر رازي ۱۲: ۲۵
۵. حق جو حق شناس نوشته جعفر سبحانی: ترجمه‌ی المراجعات
۶. رهبری امام علی در قرآن و سنت ۸۶ - ۱۰۴
۷. فضايل اميرالمومنين ابن عقده کوفی۱۷۷ - ۲۲۷ آيات نازل شده در باره‌ی اميرالمؤمنين عليه السّلام
۸. پرسش‌ها و پاسخ‌ها نوشته‌ی جعفر سبحانی : ۱۸۳
۹. نقش ائمه ۲: ۲۳۷ - ۲۴۳
|
تاریخ درج: 14/11/1395 | کد مطلب: 1 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 422