حکایتی از بحارالانوار
به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
ایثار
پس از هجرت مسلمانان از مکه به شهر مدینه پیامبر صلّی الله علیه و آله حکومت اسلامی را در مدینه بنیان گذاشتند. مهاجران که از مکه به مدینه کوچ کرده بودند از ترس کفار مکه مجبور بودند مال و ثروت خود را در مکه باقی گذاشته و با دست خالی شبانه و بصورت پنهانی به مدینه هجرت کنند.
از این رو وضعیت مالی ایشان بسیار بد بود و حتی گروهی از ایشان در مسجد میخوابیدند و به نان شبشان محتاج بودند. انصار یا کسانی که در مدینه بودند اموال خود را با مهاجرین تقسیم نمودند ولی همچنان فقر و تنگدستی در میان مردم مشاهده میشد.
در آن روزها مرد فقیری خدمت پیامبر صلّی الله علیه و آله رسید و به حضرت عرض کرد: «یا رسول الله بسیار گرسنه هستم و دستم به جایی نمیرسد. مرا سیر کنید.» رسول خدا صلّی الله علیه و آله او را به خانهی یکی از همسرانشان فرستادند تا غذایی به او بدهند.
مرد فقیر دست خالی باز گشت، چراکه در خانهی همسر رسول خدا نیز غذایی بیشتر از نیازشان باقی نمانده بود. شب فرا رسید. رسول الله صلّی الله علیه و آله روی به اصحاب کردند و فرمودند: «چه کسی میتواند این مرد گرسنه را مهمان کند؟

همهی اصحاب ساکت ماندند تا امیرالمومنین علی علیه السّلام عرض کردند: «یا رسول الله! من این مرد گرسنه را امشب مهمان میکنم.»
سپس امیرالمومنین علیه السّلام او را به خانهاش بردند و به همسرگرانقدرشان حضرت فاطمه سلام الله علیها فرمودند: «ای دختر پیامبر! آیا در خانه غذایی موجود است؟» حضرت فاطمه سلام الله علیها جواب دادند: «آری تنها به اندازهی غذای یک نفر در سفرهی ما غذا هست ولی مهمان بر ما مقدم است.»
پس امیرالمومنین علیه السّلام سفرهای انداخته و چراغها را خاموش نمودند و خود در کنار سفره به عنوان میزبان در کنار مرد گرسنه نشستند و در آن تاریکی طوری دهان مبارکشان را تکان میدادند تا مهمان خیال کند ایشان نیز مشغول خوردن غذا هستند و معذب نشود.
مهمان با آن غذا سیر شد ولی امیرالمومنین و همسر و فرزندانشان علیهم السّلام آن روز گرسنه خوابیدند.
صبح روز بعد وقتی رسول خدا صلّی الله علیه و آله از مرد فقیر سوال کردند، او ماجرای سفره و چراغ خاموش را تعریف کرد. پیامبر صلّی الله علیه وآله متوجهی ایثار امیرالمومنین و خانوادهاش شدند، پس نگاهی بر چهرهی امیرالمومنین علیه السّلام انداختند و به شدت گریستند و فرمودند: «ایثار شب گذشتهی شما شگفت انگیز است.» در این وقت این آیه بر پیامبر نازل شد.
«آنها دیگران را بر خود مقدم میدارند هرچند شدیداً فقیر باشند.کسانی که خداوند آنها را از بخل خویش باز داشته، رستگارند» (سوره حشر آیه ۹).
پی نوشت:بحار الانوار – علامه مجلسی- جلد ۴ ۱ – صفحه ۲۸

|
تاریخ درج: 07/12/1395 | کد مطلب: 3 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 1490