معرفی دشمنان

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز جنون نامش بسر بن ارطاه بود و اهل قبیله بنی عامر قریش بود. تاریخ تولدش به سال‌های آخر زندگی رسول خدا صلّی الله علیه و آله وسلم می‌رسد. برای همین او را جزو اصحاب به شمار نمی‌آورند. بسر در زمان خلافت خلیفه‌ی دوم و سوم در فتوحات مسلمانان در شام و آفریقا شرکت داشت ولی با آغاز خلافت امیرالمومنین علی علیه السّلام به هواخواهان و طرفداران معاویه پیوست و از مشاورین نزدیک معاویه شد. او در جنگ صفین از فرماندهان بزرگ سپاه معاویه بود. در جریان حکمیت نیز او و عمرو عاص طراحان اصلی توطئه بودند. معاویه بسر بن ارطاه را به همراه لشکری برای سرکوبی شیعیان و گرفتن بیعت با اختیار تام به مکه فرستاد. هنگام ورود به مکه بسر با فحاشی بسیار به امیرالمومنین علیه السّلام جنایات بسیاری را در این شهر آغاز نمود. اموال شیعیان را غارت کرد و بسیاری از ایشان را گردن زد و زنان ایشان را یه اسارت گرفته و نزد معاویه فرستاد. پس به جای خود جانشینی در مکه گمارد و راهی مدینه شد. پیش از ورود به مدینه والی برگزیده امیرالمومنین ابو ایوب انصاری از شهر فرار کرد. عده‌ای از بزرگان شهر از جمله مغیره برای شفاعت قوم خود جلو آمدند. بسر مجبور شد بسیاری را ببخشد ولی به بثاء رفت و در آن جا نیز جماعتی از محبان امیرالمومنین علیه السّلام را به قتل رساند و خانه‌های ایشان را سوزاند. در نجران و یمن نیز همین رویه را در پیش گرفت. والی یمن نیز پیش از رسیدن بسر به آن جا خود را پنهان کرد. بسر به زور از مردم برای معاویه بیعت می‌گرفت. در هنگام ورود سوگند یاد کرد که از هر چهار نفر یکی را می‌کشم و اولین آن‌ها عبدالله ثوابه که در دوستی با علی ربع همه‌ی مردم است. او مردم زیادی را در یمن تنها به جرم دوستی امیرالمومنین علیه السّلام گردن زد. او حتی به دو پسر خردسال عبیدالله بن عباس نیز رحم نکرد و وقتی از یافتن پدرشان نا امید شد آن‌ها را سر برید (الغارات- ابراهیم بن محمد ثقفی- جلد دوم). امیرالمؤمنین علیه السّلام پس از شنیدن این اخبار دو والی خود را که مردم شهر را تنها گذاشته و فرار کرده بودند را سرزنش کرد و جاریه بن قدامه را با سپاهی دو هزار نفری به سمت بسر فرستاد. قبل از رسیدن سپاه به صغا بسر به یمامه و سپس از راهی مخفی به شام فرار کرد. امیرالمؤمنین علیه السّلام با شنیدن این خبر فرمودند: «خداوندا او را نمیران تا عقلش را از او زایل فرمایی و رحمت خود را حتی برای ساعتی برای او فراهم مفرما» (جلوه تاریخ در شرح نهج البلاغه- ابن ابی الحدید- جلد یک). در دوران امام حسن علیه السّلام نیز بار دیگر بسر راهی عراق شد و بعد از صلح امام حسن علیه السّلام با معاویه به قتل و عام شیعیان در مکه و مدینه پرداخت. بسر بن ارطاه در طی سال‌های ۴۳- ۴۴- ۴۶- ۵۰-۵۱-۵۲ از طریق دریا و زمین به روم و قسطنطنیه حمله کرد و فرمانده سپاه معاویه بود. بسر در سال‌های آخر عمر عقل خود را از دست داد و کارهای جنون آمیزی انجام می‌داد و به روایاتی قبل از مرگ معاویه در همان حال از دنیا رفت (ابو نعیم- جلد سوم – صفحه ۴۱۱).

 

تاریخ درج: 02/02/1396 | کد مطلب: 8 | تعداد نظرات: 0 | تعداد بازدید: 269