به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز


متن سوال:

من به همه چیز اعتقاد دارم . سوالم اینه که آیا واقعا نذر کردن در مورد خطابه تأثیر داره؟ اگه جواب مثبته مدرکی قابل ارایه برای این مطلب وجود دارد یا این‌ که فقط در حد حرف مطرح شده است ؟ با تشکر

متن پاسخ:

با سلام
در ابتدا اجازه دهید تعریفی از نذر ارائه دهیم، تا نگاه مان به مقوله‌ی نذر اصلاح گردد.
نذر هم‌چون یکی از عقود و معاهده‌های اسلامی است. نیازمند دو طرف است، یک طرف بنده‌ی خدا و طرف دوم خدای تعالی به گونه‌ای که بنده تعهد می‌نماید که اگر به فلان مقصود یا مطلب دست یافت، متعهد می‌شود عمل خیری را انجام دهد.
سه نکته در نذر وجود دارد:
طرف دوم این معاهده حتماً خدای تعالی باشد یعنی بگوید لله علیَّ... (برای خداست بر من که ...) اگر چه این عبارت را به هر زبانی که می‌خواهد بگوید و یا در دل بگذراند و با خدا پیمان ببندد. البته ممکن است اشخاص مورد توجه و احترام خدای متعال مانند معصومین علیهم السلام را بر این پیمان شاهد بگیرد. مثل آن که در محضر یا حرم یکی از ائمه‌ی هدی اقدام به نذر کند.
موضوع و مقصود نذر کننده حتماً مباح باشد، خلاف شرع و اخلاق نباشد .مثلاً نذرکند چنان‌چه اگر فلان شخص (مؤمن) بمیرد چنین و چنان می‌کنم.
عمل مباح و مفیدی را نذر می‌کند، چه از قرآن یا روایات گرفته شده باشد یا کار خیر مشروع دیگری را نذر کند كه حرام یا خلاف شرع نباشد. مثلاً نگوید تعهد می‌نمایم که اگر بیمار من شفا یافت فلان طعامی که خوردن آن حرام است (مانند گوشت خوک) بین نیازمندان انفاق می‌نمایم.
حال با توجه به نکات فوق مشخص است که فرهنگ نذر از متعالی ترین دستورات زندگی بشر است که در دستورات دینی و وحیانی در همه‌ی امت های الهی به ویژه اسلام بر آن تأکید  شده است. نمونه‌های آن در قرآن و روایات در توصیه‌ی به اصحاب و شیعیان دیده می‌شود.
اولاً روح ارتباط با خدای متعال و استمداد از آن ذات بی‌نیاز و توکل به او در آن نهفته است، ثانیاً از ره گذر این موضوع، روحیه‌ی انفاق و دستگیری از نیازمندان و اقدام به امور خیر در مردم و تبلیغ دین تشدید می‌شود.
ضمناً اگر نذرکننده از امکان مالی برخوردار نباشد نذر معنوی می‌کند مانند خواندن دعا  ختم قرآن و ... . که این ها نیز هر کدام به سهم خود نتایج فرهنگی معنوی و تحکیم اعتقادی قابل توجهی خواهد داشت و اصولاً در اسلام عمل خاصی که ویژه نذر باشد وجود ندارد و برای خدا هر کار خیری را می‌توان به جهت نذر انجام داد؛ با توضیحات فوق نذر خطابه‌ی غدیر نه تنها کار خیر و مباح و مشروع است که موجب تقویت اعتقاد دینی می‌شود و عمل به توصیه‌ی اکید پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در ابلاغ این پیام است لذا نیازی به مدارک روایی ندارد.
ترنّمی از برکه ی غدیر:
أَلاوَإِنَّ رَأْسَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ أَنْ تَنْتَهُوا إِلى قَوْلى وَتُبَلِّغُوهُ مَنْ لَمْ یحْضُرْ وَ تَأْمُروُهُ بِقَبُولِهِ عَنِّى وَتَنْهَوْهُ عَنْ مُخالَفَتِهِ، فَإِنَّهُ أَمْرٌ مِنَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَمِنِّى
هشدار ! برترین بخش امر به معروف این است که به گفته‌ی من – درباره امامت و ولایت علی علیه السلام و فرزندان او – برسید و سخنم را به دیگران برسانید و غایبان را به پذیرش فرمان من توصیه کنید و آنان را از ناسازگاری با من باز دارید که این سخنان ، فرمان خدا و من است.

با کمال میل پذیرای سؤالات دیگر شما هستیم، خداحافظ