به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
آرامگاه امام زاده فضل بن سلیمان
این آرامگاه در پانصد متری شمال دهکده‌ی آوه در بیست کیلومتری شهر ساوه در استان مرکزی قرار دارد.
این آرامگاه، مدفن امام زاده فضل فرزند سلیمان و همچنین یکی از امام زادگان به نام موسی و همین طورعبدالله فرزند بلافصل امام موسی کاظم علیه السّلام است.
امام زاده فضل فرزند امامزاده سلیمان ملقب به ابوعبدالله الحسین می‌باشد و نسب وی با چهار واسطه به امام موسی کاظم علیه السّلام می‌رسد.
وفات امام زاده فضل بن سلیمان در نیمه نخست قرن چهارم هجری اتفاق افتاده است. امام زادگان سلیمان و موسی برادر بوده و از فرزندان امام زاده حسین می‌باشند. نسب شریف این دو امام زاده با هفت واسطه به امام موسی کاظم علیه السّلام می‌رسد. ابتدا امام زاده فضل که به شهر آوه هجرت کرده بودند، پس از وفات در این مکان به خاک سپرده شده و بعد از آن دو امام زاده که در شهر آوه سکونت داشتند در کنار عموی جد خود امام زاده فضل به خاک سپرده شدند.
این ساختمان که در دوران سلجوقیان ساخته شده است، گنبدی باستانی دارد که به شکل برج می‌باشد و شیوه‌ی چیدن آجرها به نحوی است که سطح گنبد را منقوش کرده است.نقشه‌ی گنبد از داخل چهار ضلعی بوده است. این بنا، فاقد ایوان و رواق است و کف فعلى آن حدود دو متر پایینتر از سطح زمینهاى اطراف است.
بنابراین باید با پایین رفتن از چند پلّه، به داخل آن راه یافت. در قسمت شرقى بقعه‌ی امام زاده فضل، رواقى قرار دارد که به احتمال زیاد در عصر صفویّه به بنا افزوده شده است که امروزه مخروبه می‌باشد. سطح این رواق از کف گنبد، یک متر بلندتر است. سبک این قسمت از ساختمان آرامگاه، به دوره‌ی صفویه بر می‌گردد.
در سالیان اخیر این ساختمان از طرف میراث فرهنگی مورد تعمیر و مرمت قرار گرفته است. این بنا در سال ۱۳۵۵ هجری شمسی به عنوان آثار ملی ثبت شد.
پی نوشت: النقض- شیخ عبدالجلیل قزوینی
مجالس المومنین – قاضی نورالله شوشتری
