به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز

مقابله با استناد كارها به اجتماع و اتفاق مردم

در دين خدا حكم و امر از آن خدا و نمايندگان اوست. مردم ‌به‌ عنوان مجموعه‏‌ى محترمى به نام اجتماع و جامعه مطرح هستند، ولى قدرت تشخيص حقايق و حكمت‌ها در حد عقل ضعيف بشر نيست، و در اين مورد انسان‌ها بارها و بارها امتحان داده‌‏اند و خود نتيجه‌ى خسران آن را گرفته‌‏اند.
ابوبكر و عمر در چنين اقدام جسورانه، مستمسكى به عنوان اتفاق مردم را به ميان آورده بودند، كه حضرت در چند جبهه با آن مقابله كرد و در پايان خودِ اجماع كنندگان را مورد خطاب قرارداد كه بر فرض قبول اتفاق، چه حق داريد كه بر سر باطل اتفاق كنيد و چه كسى اين اجازه را به شما داده است؟ اگر همه‏‌ى مردم روى زمين هم بر باطل اتفاق كنند به خدا ضررى نمى‏‌رسانند و حقيقت تغيير نخواهد كرد.
اضافه بر آن‌كه سوء استفاده‏‌ى غاصبين از حال روانى مردم و در نظر گرفتن سوابق آنان و استفاده از ترفندهاى اخلاقى و ارائه‌‏ى مظاهر تقوا و حاكم كردن زور در اجتماع براى حصول اجماع، همه باعث بوجود آمدن اين حالت خاص شده بود، و با اين اقدام حضرت همهى اين ترفندها بر ملا شد.