به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
امروز روز به لرزه افتادن عرش، روز به رعشه افتادن آسمان مدینه است.
امروز عالم از نزد علی علیه‌السلام برفت و به عالمی پوچ و عالمی تهی مبدل گردید. نه تنها برای دوران خویش بلکه آیندگان هم دیگر پیشوایی مانند ایشان در کنارشان نخواهند داشت. او که سرآمد زنان عالم، پاره‌ی تنِ مرد خدا _رسول اکرم_، ام ابیها، بضعـــــة الرســـــــول، همســــــر وصی ولایـــــت، فاطــــمه سلام‌الله‌علیها بــــود.
فاطمـــــه سلام‌الله‌علیها نه تنها به سبب پدرش رسول خدا،نه تنهـــــا به خاطر همســــرش علــــی علیه‌السلام و نه تنها به علت داشتن اولاد والا مقامی چون حســــــــــین علیه‌السلام و حســــــن علیه‌السلام فاطمه نبود بلکه او رهرو راه رسالت، نُبوّت و حامی امامت و ولایت وحلقه‌ی وصل ولایت و نُبوّت بود. دیگر مظلومین و ستم دیدگان را پناه و تکیه گاهی نیست.
زنی که مالامال از معرفت الهی بود، تندیس طهارت بود، تمام نسخه انسانیت بود، افتخـــــار خانــــدان وحـــــی بود، فاطــــمه سلام‌الله‌علیها بود. دخت والا گوهر، شعــــاع عشـــــــــق و علاقه پدر، کوثر نبی، ویژگی‌های اشخاص نیست، خیر؛ خصلت‌های یگانه شخصیتی است که لوح تکامل است.
آخــــر دیگر این چه واژه‌ی با صلابت و با متانت و با حکایتی است که هر چه وصفش می‌کنم یا جوهر ذهنم یا جوهر قلمم از توصیف آن باز می‌ماند. فاطمه سلام‌الله‌علیها حبیب خدا و رسول، همســـــر محجوب علی علیه‌السلام و مادر محبوب نه تنها حسین علیه‌السلام و حسن علیه‌السلام بلکه همــــه جهانیان بود. فاطمه سلام‌الله‌علیها عقیله‌ای در میان زنان عالم و عالمه‌ای از تشعشع منبع نور و فهیمه‌ای پرورش یافته در دامان خاتم النبیین است.
روحش مملو از دردهای فراوان و مشکلات زمان خویش بود و متحمل نا ملایمات روزگار بود و دیری نپایید که در سال یازدهم هجری‌قمری و در اوان جوانی به منزل گاه والا واصلی خود شتافت. ما نیز با گذشت نسل‌ها و قرن‌ها از سال‌روز شهادت صدیقه طاهرهسلام‌الله‌علیها اندوهگین شده و زانوی غم در بغل می‌گیریم و می‌گرییم و ناله سَر می‌دهیم.