دعای عرفه

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

 

دعای عرفه

در دعای چهل و هفتم از صحیفه کامله سجادیه، حضرت سجاد علیه السّلام دعایی پر مفهوم و زیبا را ایراد می‌کنند تحت عنوان عرفه، که مربوط به این روز خاص است...
در ابتدای این دعا همچون نیایش‌های دیگرشان که ناشی از تواضع و فروتنی در برابر خداوند یکتا است، به حمد و ستایش پروردگار عالمیان می‌پردازند:
الحمدالله رب العالمین، سپاس و ستایش پروردگاری را که تربیت کننده موجودات عالمیان است و ستایش می‌کنم تو را که پدید آورنده آسمان‌ها و زمین‌ها هستی و این نمونه‌ی جلال و عظمت توست.
و اقرار به بی همتایی و بی مانندی خداوند می‌کنند و می‌فرمایند:
خداوندا تویی آن که زمان و مکان موجود و مخلوق به دست تو است و بر تو زمانی ومکانی احاطه ندارد، تویی که بر همه چیز سلطنت و حکومت داری و هیچ موجودی در مقابل سلطنت و پادشاهی تو پایدار نماند، خداوندا تو زاییده نشدی و مولود کسی یا چیزی نیستی، پروردگارا تو منزهی از چون و چرا و راه تو راست و روشن است و کار تو صواب و درست است و گمراهی و ضلالت در آن راه ندارد.
سپس بر جدشان پیامبر خاتم صلوات الله علیه و آله سلام و درود و رحمت بی پایان می‌فرستند:
رحمت بر آن برگزیده‌ای که او را گرامی داشتی بر همه‌ی مخلوقات و مقرب درگاه خود فرمودی، خداوندا ! فاضل‌ترین رحمت خود را بر او بفرست چنان رحمتی که پاکیزه تر از آن نباشد.

و هم چنان که از خداوند، طلب بالاترین درجات رحمت را بر پیامبرصلّی الله علیه و آله و سلم خواستارند به صفات ویژه و برگزیده ایشان اشاره می‌کنند:
پروردگارا رحمت فرست بر محمد و آل او که پاک ترین خلایق و نیکو ترین برگزیده تو هستند. آن‌هایی که برای اندرز امت و پیشوایی منصوب فرمودی و آن‌ها را خزائن علم و حافظ دین و حجت بر بندگان قرار دادی و ....
بعد از اشاره به مقام و معرفت و منزلت ائمه معصومین علیهم السّلام به روز پر فیض عرفه اشاره می‌کنند و برتری آن روز و اینکه خداوند در این روز رحمت خود را گسترده و بندگان را به عفو خود وعده کرده ... و در این روز بخشش خود را بر بندگان تفضل فرموده و اعتراف به گناهان می‌کنند ...
و از خداوند طلب آمرزش و مغفرت می‌کنند و در قسمتی می‌فرمایند:
خداوندا از تو می‌خواهم که مرحمت فرمایی به آن لطف و کرامتی که به گناه کاران می‌کنی و با گذشتی که به عاصیان می‌کنی.
خداوندا ببخش مرا به آن چه بخشش می‌کنی بر کسی که تسلیم تو شده.
و از خداوند می‌خواهند که:
بار الها مرا از آن فتنه و آزمایش نجات ده در حالی که به تو می‌گریزم و به تو پناه می برم، مرا وسیله ی پند دیگران قرار نده و موجب عبرت دیگران مساز و بچشان به من طعم فراغت از اشتغال دنیا را تا به کار آخرت که تو دوست داری بپردازم و بترسان مرا از مقام خود تا شوق لقای تو در من افزون گردد...
و در پایان از خداوند توفیق توبه را خواستارند و می فرمایند:
پروردگارا؛ مرا  به توبه ای توفیق ده که بخشش گناهان بزرگ و کوچک ام باشد و در آن گناهی باقی نماند و گناهان آشکار و پنهان ام از بین برود......
و دعای خود را با صلوات و رحمت بر حضرت محمد و خاندان پاک شان به پایان می‌رسانند.

شرح مفصل دعا: کتاب صحیفه سجادیه دعای ۴۷ ( دعای عرفه ).