دعای ندبه

به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
 

دعای ندبه

دعای ندبه، سرود آه و اشک و هفته نامه عاشق دل سوخته است. انشا کننده آن از سوی امام صادق علیه السّلام یا امام زمان ارواحنا فداه یا هر دوی آنان است.
آن را متنی متقن و سندی محکم است. راویان معتبری دارد و در کتب به نبشته آمده است، زبان مهر و ناله‌ی دل شیعیان واله و شیدا در روز موعود جمعه است.

دل باخته‌ی امام زمان علیه السلام می‌داند که جمعه روز ولادت و ظهور اوست لذا با چشم به راهی فردی و گروهی به خیمه‌ها با اندوه و حسرت نشسته و ندای فراق سر می‌دهد و فریاد ((این بقیه الله....)) سر می‌دهد و در باره‌ی نعمت ولایت والیان سخن‌ها به میان می‌راند و از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلم آغاز می‌کند و داستان جانشینی و امامت را در جملات خود می‌سراید و آن گاه با خیال مهر، کو به کو می‌گردد تا مگر یوسف گم گشته‌ی خود را یافته و جان فدایش کند و چنین ترنّم می‌کند، آیا راهی به سوی تو هست که دیدارت کنم! ؟
آیا روزی به فردای وصال تو گره می‌خورد تا از دیدنت بهره گیرم!؟
آیا ازسرچشمه زلال مهرت سیراب خواهم شد؟ چه به درازا کشید شام هجرانت...
ز فراق چون ننالم من دل شکسته چون نی   که بسوخت بند بندم ز حرارت جدایی