« ألا إنَّهُ يَسِمُ كُلَّ ذی فَضْلٍ بِفَضْلِهِ وَ كُلَّ ذی جَهْلٍ بِجَهْلِهِ . »

«آگاه باشید! او  هر ارزشمندی را به‌اندازه‌ی ارزش او و هر نادان و بی‌ارزشی را به‌اندازه‌ی نادانی‌اش نشان دار کند.»
یکی از شاخص‌ترین امتیازات یک مدیر و رهبر این است که بتواند افراد را در جایگاه‌های واقعی خودشان قرار داده و از استعدادهای افراد در جایگاه‌های حقیقی خودش استفاده کند. این جمله و چنین عباراتی در مورد هیچ‌کدام از امامان علیهم السلام گفته نشده؛ چراکه حکومت واحد جهانی و عدل و حکومت بر پایه‌ی توحید  مخصوص امام زمان ارواحنافداه است. یکی از خصوصیات حضرت این است که افراد را در جایگاه‌های خودشان قرار می‌دهند.
جایگاه از شایستگی، فضل وبرتری افراد مشخص می‌شود و نه مسائل دیگر. درواقع ملاک مقام دهی و تشخیص مقام و تعیین جایگاه افراد، بر اساس علم و جهلشان خواهد بود. قرآن کریم می‌فرماید: ﴿ إِنَّ أَکرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاکُمْ ﴾(1) تقوا از مهم‌ترین اقسام و زیرمجموعه‌های علم و فضل و برتری انسان است.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

منابع:

1) الحجرات (49): 13.