« ألا إنَّهُ الرَّشيدُ السَّديدُ . »

«بدانید! اوست بالیده و استوار.»
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله هم در مورد شخصیّت خصوصی امام زمان علیه‌السّلام و هم در مورد پایه‌ها و ابزارهای حکومت ایشان سخن فرموده‌اند.
«اَلرَّشیدُ»: درباره‌ی شخصیّت خود امام زمان علیه‌السّلام است. «رُشد» به معنای راستى و درستى در راه حق در مقابل «غَیّ» که به معنای گمراهی است، می‌آید. «رُشد» یعنی روشنایی راه و بالنده بودن راه. خداوند می‌فرماید:
﴿لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِ ﴾(1): ﴿پذیرش دین [از نظر قلبی] اجباری نیست؛ زیراکه هدایت از گمراهی مشخص است﴾.
صفت مشبّه‌ی رُشد می‌شود «رشید»؛ یعنی کسی که در راه روشن و راه بالنده و پیش‌رونده است. امام زمان علیه‌السّلام بالنده هستند و هر نمازی که می‌خوانند، از باب حدیث شریف «إِقرَأ وَ ارقَ» (2): «بخوان و بالا بروُ»، بالا می‌روند و ازنظر مقامات و ترقیّات و تکامل معنوی، رشد می‌کنند.
«اَلسَّدیدُ» یعنی استوار. سستی و فتور و ملامت در ایشان راه ندارد؛ زیرا پدر بزرگوار و جدّ امجد ایشان حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام هستند که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله در مورد ایشان فرمودند: «لا تَأخُذُهُ فِی اللهِ لَومَةُ لائِمٍ». ایشان «اَلسَّدید» استوار و محکم هستند؛ چرا که خداوند وظیفه‌ی امام زمان علیه السلام را هم وعده داده، هم دستور داده و هم عبادت‌هایی که در طول غیبت کبری انجام می‌دهند، باعث شده که ایشان به ثبات فوق‌العاده‌ی معنوی و شخصیّتی بیشتری برسند که بتوانند برنامه‌های خود را انجام دهند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
 

منابع:

1) البقرة (2): 256.
2) الکافی: ج 2، ص 606.