« ألا إنَّهُ الْمُخْبِرُ عَنْ رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ الْمُشَيِّدُ لأمْرِ آياتِهِ . »

«هان! او از پروردگارش خبر دهد و نشانه‌های او را برپا کند و استحکام بخشد.»
«ألا إنَّهُ الْمُخْبِرُ عَنْ رَبِّهِ»:تأکید فراوان پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در این‌که امیرالمؤمنین تا امام زمان علیهم السّلام هرچه می‌فرمایند از جانب خداست، به جهت تأیید و امضای دانش بی‌کران، ولایت تکوینی و عصمت بزرگواران است.
همان‌گونه که نبیّ اکرم صلی‌الله علیه و آله هرچه ابلاغ می‌کنند از جانب خداست، دقیقاً همین مطلب در مورد اوصیای ایشان ‌هم صادق است.
«وَ الْمُشَیدُ لأمْرِ آیاتِهِ»:عالَمی که ما در آن زندگی می‌کنیم، عالم خلق است. این عالم یک باطن دارد که نام آن عالم امر است. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
﴿ لَهُ الخَلقُ وَ الأمرُ ﴾(1):﴿ عالم فرمان و آفرینش برای خداست ﴾. عالم امر، معانی و تعابیر مختلفی درآیات و روایات دارد: عالم خزائن، عالم امر و عالم ملکوت.
امام زمان علیه‌السّلام هنگام ظهور، دستی در عالم امر و دستی در عالم خلق خواهند داشت. خودشان در عالم خلق زندگی می‌کنند؛ ولی درعین‌حال، دستی در عالم امر دارند. «وَ الْمُشَیِّدُ لأمْرِ آیاتِهِ»:او آیات خدا را تشیید (2) و محکم می‌کند. آیات خدا ممکن است آیات تدوینی باشد و ممکن است آیات تکوینی باشد.
در آیات تکوین، امام زمان علیه السلام نشان می‌دهند که همه جا نشانه‌ی خداوند است:
دل هر ذرّه را که بشکافی    آفتابیش در میـان بینی
آیات تدوینی، آیات کریمه‌ی قرآن است. آیات قرآن را محکم می‌کنند؛ زیرا امام زمان علیه السلام هم تفسیر، هم تأویل، هم‌شأن نزول و هم‌معنای آیات را برای مردمان بیان می‌فرمایند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

منابع:

1) الأعراف (7): 54.
2) تشیید: برافراشتن چیزی. دهخدا.