«أَلا إنَّ أَوليائَهُمُ الَّذينَ يَدخُلُونَ الجَنَّةَ ﴿ بِسَلامٍ آمِنينَ ﴾(1) (تَتَلَقَّاهُمُ المَلآئِکَةُ)(2) بِالتَّسلیِمِ یَقُولُونَ ﴿ سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدينَ ﴾(3) »

«هشدار! اولیای امامان آنانند که ﴿ با آرامش و سلام ﴾ به بهشت درخواهند شد ( و فرشتگان با سلام آنان را پذیرفته ) و با رفاه و تسلیم می گویند: ﴿ درود بر شمایان، اکنون پاکیزه شده‌اید! در بهشت، جاودانه درآیید ﴾.»
دو لغت «سَلاَمٍ» و «آمِنِینَ» که هر دو به معنای رفاه و آسایش و عدم اضطراب و خوشی است، نشان می‌دهد که اولیا چه اندازه ازنظر روحی آرام و در امنیت و آسایش هستند. این امنیت و آسایش، به خاطر این است که این‌ها دوستان ائمّه علیهم السّلام هستند. ائمّه علیهم السلام اولیاءالله هستند که خداوند می فرماید: ﴿ وَ لاخَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُونَ ﴾ : ( نه ترسی و نه حزنی برای آنها نیست )(4). دوستان ائمّه علیهم السّلام که با آن‌ بزرگواران قرب بدون حجاب و رفاقت استثنایی دارند، در امنیت و در رفاه و در آسایش هستند. بنابراین فرشتگان با این‌ها برخورد می‌کنند و با تسلیم می‌گویند: «سَلاَمٌ عَلَیکُم»: درود بر شما، «طِبتُم»: پاک شدید، «فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ»: پس وارد بهشت شوید درحالی‌که جاودانه هستید.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
 

منابع:

1) الحجر (15): 46.
2) الأنبیاء (21): 103.
3) الزّمر (39): 73.
4) البقرة (2): 112.