﴿ اَلا اِنَّ اَوْلِیائَهُمْ، لَهُمُ الْجَنَّةُ، یُرْزَقُونَ فیها بِغَیْرِ حِسابٍ﴾(1)

«هان! بهشت پاداش دوستان امامان است که ﴿ در آن بی‌حساب روزی داده خواهند شد ﴾.»
«ل» در ضمیر «لَهُم» لام اختصاصی است؛ یعنی اولیای ائمّه علیهم السّلام کسانی هستند که بهشت مختصّ آن‌هاست.
«یرْزَقُونَ فی‌ها بِغَیرِ حِسابٍ»: در بهشت بدون حساب روزی داده می‌شوند. این اولیا، یک معیار اولیّه دارند و آن این‌که، روزیشان بدون حساب در بهشت خواهد بود.
منظور از بدون حساب، حساب‌هایی که ما محاسبه می‌کنیم نیست. خداوند متعال در قرآن فرموده:﴿ لِلَّذینَ أَحْسَنُوا الْحُسْنی وَ زِیادَةٌ ﴾(2)برای کسانی که اعمال نیک انجام داده‌اند، «اَلحُسنَی» است که بهشت است و اضافه‌ی آن «زِیَادَةٌ» است، یعنی چیزهایی است که مردم نمی‌توانند حساب کنند.
لذا می‌فرماید ( یُرزَقُونَ فی‌ها بِغَیرِ حِسابٍ ) که «زِیَادَةٌ» برای کسانی که اهل بهشت هستند خواهد بود.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
 

منابع:

1) غافر (40): 40.
2) یونس (10): 26.