« مَعاشِرَالنّاسِ، قُولُوا ما يَرْضَی اللَّهُ بِهِ عَنْكُمْ مِنَ الْقَوْلِ ، فَإنْ تَكْفُرُوا أنْتُمْ وَ مَنْ فِی الْأرْضِ جَميعاً ( فَلَنْ يَضُرَّاللَّهَ شَيْئاً .)(1) »
«هان مردمان! آنچه خدا را خشنود می کند، بگویید و اگر شما و تمامی زمینیان کفران ورزند،( خدا را زیانی نخواهد رسید ).»
اگر آن چیزی را که به‌وسیله‌ی آن قول، خدا خشنود شود بگویید، به نفع خود شماست. یعنی اگر اقرار کنید به توحید، اقرار کنید به رسالت من و اقرار کنید به ولایت علی، به نفع شماست.«فَإنْ تَکْفُرُوا أنْتُمْ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمیعاً»: کفر به معنای پوشاندن حق است. اگر شما کفر بورزید و حتی تمام زمینیان کفر بورزند،
﴿ فَلَنْ یَضُرَّاللَّهَ شَیْئاً ﴾: به خدا ضرری نمی‌رسانند؛ بلکه ضرر برای خودشان است. و خودشان عاقبت‌به‌خیر نخواهند شد.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
منابع:
1) آل‌عمران (3): 144.
