به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
مَوْضُوعاً عَنْهُ اَعْباءُ الاَوْزارِ، مَحْفُوفاً بِالْمَلائِكَةِ الاَبْرارِ، وَ رِضْوانِ الرَّبِّ الْغَفّارِ، وَ مُجاوَرَةِ الْمَلِكِ الْجَبّارِ
حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها هم در مورد کار پیغمبر صلی الله علیه و آله، جملات جالبی می‌فرمایند و هم در مورد قبض روح ایشان؛ این‌که خداوند، پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله را قبض روح کرده است، خیلی مهم می‌باشد. ایشان در ادامه می‌فرمایند:
مَوْضُوعاً عَنْهُ اَعْباءُ الاَوْزارِ
اَعْباءُجمع عبء است. یعنی زحمت، رنج، معنایش مثل تَعب است. الاَوْزارِهم جمع وزر است، یعنی سنگینی؛ به وزیر می‌گویند: وزیر، چون سنگینی کارِ پادشاه را با خود حمل می‌کند. وِزر و وبال هم یعنی سنگینی‌های گناه.
مَوْضُوعاً عَنْهُ اَعْباءُ الاَوْزارِ
وقتی خدا او را قبض کرد، از ایشان تعب‌ها و زحمت‌های وِزرها و سنگینی‌های تبلیغ برداشته شد. مَوْضُوعیعنی برداشته شدن؛ وضع یعنی گذاشتن. مَوْضُوع یعنی گذاشته شده است.
مَوْضُوعاً عَنْهُ
یعنی گذاشته شده‌ای که برداشته شده است! معنایش پارادوکس می‌شود. مَوْضُوعاًیعنی گذاشته شده است.
مَوْضُوعاً عَنْهُ
یعنی برداشته شده است. از گردن پیغمبر صلی الله علیه و آله، تعب‌ها و زحمت‌های وزرها و سنگینی‌های تبلیغ برداشته شده است. چون تبلیغ، خیلی سنگین است. وقتی گفت:
يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ * قُمْ فَأَنْذِرْ * وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ (1)
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله وقتی مبعوث به رسالت شدند، می‌لرزیدند، خیلی سنگین بود. دفعه‌ی اولی که مسئولیت دادند، گفتند احساس سرما و سردی می‌کنم که به اصلاح پارچه آوردند، گلیم آوردند، پتو آوردند و به خود پیچیدند. بعد خداوند فرمود که الان موقع خوابیدن و استراحت نیست.
يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ * قُمْ فَأَنْذِرْ * وَ رَبَّكَ فَكَبِّرْ (2)
لباس زیبا بپوش که می‌خواهی برای تبلیغ بروی. این‌جا حرت زهرا سلام‌الله‌علیها می‌فرمایند:
مَوْضُوعاً عَنْهُ اَعْباءُ الاَوْزارِ
این سنگینی‌ها و سختی‌های وِزرها و سنگینی‌های تبلیغ و مسئولیت از ایشان برداشته شد.
مَحْفُوفاً بِالْمَلائِكَةِ الاَبْرارِ
پیچیده بود به فرشتگان نیکوکار، فرشتگان هم مختلف هستند، مقامات‌شان مختلف است. همراه با فرشتگان ابرار داشت به آن عالم می‌رفت. یعنی او را بدرقه می‌کردند و برای آن عالم استقبال می‌کردند.
مَحْفُوفاً بِالْمَلائِكَةِ الاَبْرارِ
پیچیده شده بود به فرشتگان نیکوکار
وَ رِضْوانِ الرَّبِّ الْغَفّارِ
همراه با رضایت و خشنودی پروردگار بسیار آمرزنده داشت، می‌رفت. یعنی زمانی که به اصلاح داشت می‌رفت، خدای غفار از او راضی بود. در قرآن هم داریم که
رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْه (3)
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ * ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً (4)
دو تا صفت داریم که ائمه و پیغمبر ما صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین داشته‌اند که فوق العاده است.
اول؛ ایشان از خدا راضی هستند.
دوم؛ خداوند هم از ایشان راضی است.
بعضی وقت‌ها من تعبیر کرده‌ام که آن‌هایی که از خدا راضی هستند، مقام‌شان بالاتر از کسانی است که خدا از آن‌ها راضی است! زیرا وقتی خداوند می‌خواهد راضی شود، خدا ارحم الرّاحمین است و بی‌نهایت لطف دارد لذا سریع راضی می‌شود. اما اشخاص با توجه به سختی‌هایی که می‌بینند، وقتی از خدا راضی باشند، یعنی از همه‌ی تقدیر خداوند، این‌ها دارای مقام خیلی بالایی هستند. آن‌وقت امام حسینعلیه‌السلام و پیغمبر اکرم صلّی الله علیه و آله یکی از کسانی هستند که هم این‌ها از خدا راضی هستند و هم خداوند از آنان راضی است. لذا مصداق
رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْه (5)
ایشان هستند. در این‌جا هم حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها می‌فرمایند:
وَ رِضْوانِ الرَّبِّ الْغَفّارِ
حال کجا برده‌اند ایشان را؟
وَ مُجاوَرَةِ الْمَلِكِ الْجَبّارِ
به همسایگی پادشاه جبران کننده؛ پادشاه جبّار، پادشاه یک عده‌ای را اجبار می‌کند. واژه‌ی جَبّارِدو تا معنا دارد:
اول؛ یک معنای الْمَلِكِ الْجَبّارِ این است که خستگی‌ها و زحمت‌ها و شکست‌های مردم را جبران می‌کند.
دوم؛ معنای دیگر آن این است که عده‌ای را اجبار می‌کند که باید این کار را انجام بدهند.
خداوند هر دو تا هست؛ در این‌جا بیشتر به معنای جبران کننده به نظر می‌رسد.
وَ مُجاوَرَةِ الْمَلِكِ الْجَبّارِ
به مجاورت و همسایگی پادشاه جبران کننده؛ یعنی تمام زحمت‌هایی که پیغمبر صلّی الله علیه و آله در دنیا کشیده است را خداوند متعال جبران می‌کند.
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ
منابع
1) المدثر (74) آیات 1 الی 3
2) المدثر (74) آیات 1 الی 3
3) المائده (5) آیه 119
4) الفجر (89) آیات 27 و 28
5) المائده (5) آیه 119
