«ألا إنَّهُمْ أمَناءُ اللَّهِ فی خَلْقِهِ وَ حُکّامُهِ فی أرْضِهِ»

«هان! آنان امانت‌داران خداوند در میان آفریدگان و حاکمان او در زمین اویند.»
امانت‌های خدا را می‌شود به سه عنوان بیان کرد:
1 - دستورات اخلاقی خدا. 2 – علوم الاهی. 3 - قدرت و توانایی خدا.
خداوند این سه کمال را به پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و ائمه‌ی طاهرین علیهم السّلام عطا کرده است. ایشان دارای اخلاقیات و کمالات اخلاقی، دارای علوم و دانش‌ها و دارای قدرت و توانایی‌های تکوینی هستند. «ألا إنَّهُمْ أمَناءُ اللهِ فی خَلْقِهِ»:این بزرگواران حاملان کمالاتی هستند که خدا به بندگان داده و می‌دهد.
معصومین علیهم السلام امانت دار کمالات اخلاقی هستند به این معناست که اگر صلاح، تقوی، خیر و عبودیّتی هست، در وجود این بزرگواران بوده و ایشان حافظان این کمالات و امانت‌دار هستند و به‌خوبی استفاده و حفظ می‌کنند.
از امانت‌های دیگر و بزرگ خدا، دانش‌های خداست. حوزه های دانش خداوند متعال عبارتند از:
دانش حلال و حرام ؛ دانش قرآن و باطن قرآن ؛ دانش مربوط به جهان و ماورای جهان؛ علوم غیب، تاریخ گذشته و آینده که البتّه به یک معنا این‌ها را در قرآن می‌شود پیدا کرد.
ائمّه علیهم السّلام در همه ی حوزه ها امانت‌داران و حاملان دانش‌های خداوند متعال هستند ایشان باطن قرآن، احکام و حلال و حرام را می شناسند.
این بزرگواران، حوزه‌ ی علومی که مربوط به آفاق‌وانفس است؛ یعنی آسمان‌ها و زمین‌ها و نفوس انسان‌ها را نیز می‌شناسند. نحوه‌ی اندامگان بدن که چگونه تشکیل می‌شود را می‌شناسند، روحیات و خواص را می‌شناسند، مجردات و مادیات و نفوس را می‌شناسند و ... که این‌ها همه امانت‌های خداوند هستند.
«وَ حُکّامُهُ فی أرْضِهِ»: و حاکمان خدا در زمین هستند. حاکم یعنی کسی که به‌درستی حکم می‌کند. حکم یعنی قضاوت غیرقابل بطلان.
حکم از لغت محکم است به معنای غیر قابل‌نفوذ. و بطلان یکی از معانی حاکمان، شاهد و الگوست؛ یعنی ائمّه علیهم السلام در میان خلق و هر چیزی را که خلق می‌خواهد به آن عمل کند، الگو هستند. این الگو را حاکم می‌گویند، چراکه با وجودشان و با صحت‌ و درستی حکم می‌کنند.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه