«مَعاشِرَالنّاسِ، بی ـ وَاللَّهِ ـ بَشَّرَ الْأَوَّلُونَ مِنَ النَّبِیّینَ وَالْمُرْسَلینَ، وَأنَا ـ وَاللَّهِ ـ خاتَمُ الْأَنْبِیاءِ وَالْمُرْسَلینَ والْحُجَّةُ عَلَی جَمیعِ الْمَخْلوقینَ مِنْ أهْلِ السَّماواتِ وَالْأَرَضینَ»

«هان مردمان! به خدا سوگند که پیامبران پیشین و مرسلین به ظهورم مژده داده‌اند و همانا من فرجام آنان و برهان بر آفریدگانِ آسمانیان و زمینیانم.»
«أوَّلونَ» یعنی پیشینیان. منظور از «أوَّلونَ» حضرت آدم، حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت عیسی و حضرت موسی علیهم السّلام است.
«مُرسَلینَ» کسانی که فرستاده‌شده هستند، یعنی کسانی که از طرف خداوند خبر آورده‌اند و به مردم ابلاغ کرده‌اند.
حضرت می فرمایند که انبیا و مرسلین علیهم السلام به آمدن من بشارت داده‌اند. یکی از قوانین الاهی این است که انبیا علیهم السلام به یک‌دیگر بشارت می‌دهند.
مثلاً حضرت موسی علیه‌السّلام به آمدن عیسی علیه‌السّلام بشارت داده است؛ حضرت عیسی علیه‌السّلام به آمدن کسی به نام محمّد صلی‌الله علیه و اله بشارت داده است. سپس می‌فرمایند به خدا قسم که من «خاتمُ الأنبیاءِ و المُرسَلینَ» هستم، یعنی فرجام پیامبران و فرستادگان هستم. چون فرجام هستم، پس از من پیامبری نخواهد آمد؛ بنابراین «وَالحُجَّةُ عَلَی جَمیعِ المَخلوقینَ مِن أهلِ السَّماواتِ وَ الأرَضینَ»: حجّت و دلیل هستم بر تمام آفریده‌های خدا از آسمانیان و زمینیان، یعنی حتّی بر پیامبران هم حجّت هستم.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه