به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
{فَكِیدُونِى جَمِیعاً ثُمَّ لاتُنْظِرُونَ}، فَاعْمَلُوا {اِنّا عامِلُونَ وَ انْتَظِرُوا اِنّا مُنْتَظِرُونَ}
در آیات قرآن کریم هم تبشیر هست و هم تهدید! در فراز آخر خطبه‌ی فدک حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ بعد از آن که می‌فرمایند: من دختر پیامبری هستم که نُبوّتش تا قیام قیامت ادامه دارد، آن‌گاه با آیات قرآنی مخاطبین را تهدید می‌کنند که هر کاری دل‌تان می‌خواهد انجام دهید:
{فَكِیدُونِى جَمِیعاً ثُمَّ لاتُنْظِرُونَ[1]}
پس همه شما در كار من نيرنگ كنيد و مرا مهلت مَدهيد
حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ می‌فرمایند: من را در کِید و مکر قرار بدهید و به من کلک بزنید و سپس به من فرصت ندهید. یعنی من فرصت و فُرجه ندهید و سپس درباره‌ی من مَکر کنید.
آیه پنجاه‌وپنج سوره‌ی هود، پیامبر _هود پیغمبر عَلَیهِ‌السَّلَامُ_ وقتی با مردم برخورد می‌کند و مردم نُبوّتش را نمی‌پذیرند، آن‌گاه می‌فرماید:
فَكِیدُونِى جَمِیعاً ثُمَّ لاتُنْظِرُونَ
پس همه شما در كار من نيرنگ كنيد و مرا مهلت مَدهيد
زیرا وقتی آدم احساس می‌کند که درباره‌اش مکر و حیله می‌کنند، معمولاً چند روزی را به عنوان مهلت طلب می‌کند. پیغمبران به عنوان تحذیر و انذار می‌فرمایند: "فَكِیدُونِى جَمِیعاً ثُمَّ لاتُنْظِرُونَ" و مانند همین عبارت را حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ می‌فرمایند:
وَ اَنا ابْنَةُ {نَذِیرٍ لَكُمْ بَینَ یدَىْ عَذابٍ شَدِیدٍ.}
هر چقدر می‌خواهید مکر کنید و همه‌تان با هم جمع بشوید و اصلاً هم به من فرصت فکر و اقدام ندهید. بعد در ادامه‌اش می‌فرمایند:
فَاعْمَلُوا {اِنّا عامِلُونَ وَ انْتَظِرُوا اِنّا مُنْتَظِرُونَ[2]}
"فَاعْمَلُوا" یعنی هر کاری دل‌تان می‌خواهد انجام دهید، این جمله‌ی خود حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ است اما الباقی، آیه‌ی قرآن است. "اِنّا عامِلُونَ" یعنی ما هم کارمان را انجام می‌دهیم. به عبارتی شما کار خودتان را انجام دهید و ما هم کار خودمان را انجام می‌دهیم.
وَ انْتَظِرُوا اِنّا مُنْتَظِرُونَ
چشم به راه قیامت و آینده باشید و ما هم چشم به راه قیامت هستیم. یعنی شما هم در انتظار قیامت و آینده هستید که در آینده چه خواهد شد و ما هم منتظریم و شما با کارهای خلاف خودتان و انکار خدا و پیامبر صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ و ما هم که خاندان پیامبر صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ هستیم.
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ
[1]هود (11) آیه 55
[2] هود (11) آیات 121 و 122
