«خداوندا! پذیرای ولایت او را دوست بدار و دشمن او را دشمن دار و یار او را یاری کن و رها کننده ی او را تنها گذار.»
پیامبراکرم صلی الله علیه و آله پس از این که با واژه ی( أولی )قرینه نشان می دهند که مولا به معنای اولی به تصرّف است ؛ سپس دو دعا و دو نفرین می کنند :
« اللَّهُمَ والِ مَنْ والاهُ »خدایا ! سرپرستی کن کسی را که سرپرستی علی را پذیرفته باشد .
« وَ عادِ مَنْ عاداهُ »خدایا ! دشمنی کن نسبت به کسانی که با علی دشمنی کنند .
« وَ انْصُرْمَنْ نَصَرَهُ »یاری کن کسی را که علی را یاری کند .
« واخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ »و تنها بگذار کسی را که علی را تنها بگذارد .
خود این دعا و نفرین ها قرینه هایی هستند بر این که محبّتِ تنها منظور نیست ؛ بلکه این معّرفی برای امیرالمؤمنین علی علیه السّلام که ( هرکه من مولای او هستم ، علی مولای اوست ) یک مقام و مسئولیتی است که احتیاج به یاری دارد .
لذا می فرمایند :« وَ انْصُرْمَنْ نَصَرَهُ »؛ یعنی او کسی است که احتیاج به یاری و کمک دارد . خدایا ! یاری کن کسانی را که او را یاری کنند و تنها بگذار کسانی را که او را تنها بگذارند . تنها گذاشتن ، فقط در محبّت نیست ؛ بلکه یک مسئولیت بسیار عظیمی است . وقتی او سرپرست ، خلیفه و جانشین بود ، احتیاج به کمک دارد . نکته ی بسیار مهمی که برخی از علما به آن اشاره کرده اند ، صحبت و یاد کردن راجع به امیرالمؤمنین علی علیه السّلام و مظلومیّت و ستمی است که به ایشان شده است . چنین افرادی مشمول دعای مستجاب پیامبر صلی الله علیه و آله هستند که فرمودند :« وَ انْصُرْمَنْ نَصَرَهُ » .
کسانی که با علم ، با عهد و عَمد امیرالمؤمنین علی علیه السّلام را تنها بگذارند ، مشمول نفرین مستجاب پیامبراکرم صلی الله علیه و آله هستند که فرمودند :
«واخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ »:خدایا! تنها بگذار کسی که علی را تنها بگذارد. خدایا تنها گذار کسانی که علی را شناختند و می شناسند و در عین حال ایشان را تنها می گذارند .