﴿ وَ ما کانَ اللهُ لِیُطْلِعَکُمْ عَلَی الغَیْبِ ﴾(1)

( و هر آینه خدا شما را بر غیب آگاه نمی سازد )
تمام این سؤال‌ها در این جمله هست: «وَ ما کانَ اللهُ لِیُطلِعَکُم عَلَی الغَیبِ»: خداوند متعال شمارا مطّلع از غیب خودش نکرده. شما از غیب خدا بترسید.
قرآن کریم می‌فرماید مؤمنین کسانی هستند که: ﴿ یخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیبِ ﴾(2): به‌واسطه‌ی غیب از پروردگارشان خَشیت دارند.
این‌گونه که: نکند که قیامت همه‌اش به ضرر من باشد؟! نکند آثار سوء کارهایی که انجام می‌دهم در دنیا هم دامن مرا بگیرد؟! نکند اعمال من مطابق بافرمان خدا نباشد؟! نکند ... همه ی این‌ها ترس از غیب است. اگر کسی چنین باشد، مؤمن است.
پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در جملات قبل در معرّفی امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام تأکید فرمودند و در این‌جا می‌فرمایند مواظب باشید که خداوند متعال شمارا امتحان می‌کند و شمارا مطّلع بر غیب نکرده است. از غیب خدا بترسید، ایمان بیاورید و نفاق به خرج ندهید.


والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه

 

منابع:

1) آل‌عمران (3): 179.
2) الأنبیاء (21): 49.