«مَعاشِرَ النّاسِ، إنَّ إِبْلیسَ أخْرَجَ آدَمَ مِنَ الْجَنَّةِ بِالْحَسَدِ، فَلاتَحْسُدُوهُ فَتَحْبِطَ أعْمالُکُمْ وَتَزِلَّ أقْدامُکُمْ»

«هان مردمان! به راستی که شیطانِ اغواگر، آدم را با رشک از بهشت رانده. مبادا شما به علی رشک ورزید که آنگاه کرده هایتان نابود و گام‌هایتان ‌لغزان خواهد شد.»
شیطان به حضرت آدم علیه‌السّلام حسادت کرد، به این خاطر که شیطان می‌گفت من از آتش خلق شدم و آدم از خاک، و آتش نسبت به خاک افضل است.
طبق آیات و روایات، شیطان، آدم و حوا علیهماالسلام را وسوسه کرد و آدم علیه السلام را از جنّت که باغ غیر آخرتی و غیر برزخی بود، بیرون کرد.
نتیجه و اثر وضعی خروج از آن جنّت، این شد که عیوبش پیدا شد و به زمین حبوط کرد. پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند: ابلیس به‌وسیله‌ی حسد آدم را از جنّت و باغش بیرون کرد. نسبت به علی حسد نورزید که اعمالتان باطل می‌شود و گام‌هایتان می‌لغزد.
دلیل اصلی ماجرای سقیفه، حسادت نسبت به مقام مقدّس و شامخ امیرالمؤمنین علی علیه‌السّلام بود که صحابه و منافقین به ایشان حسادت کرده و نگذاشتند که در جایگاه حقیقی خود بنشینند. عذاب ابدی خداوند بر آنان باد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه