به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز

أَلا وَ قَدْ أَرى وَ اللّهِ اَنْ قَدْ اَخْلَدْتُمْ اِلَى الْخَفْضِ، وَ اَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ اَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ، وَ رَكَنْتُمْ اِلَى الدَّعَةِ

وقتی می‌خواهند بگویند: کسی به زمین چسبیده است، می‌گویند: "أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ" که حالت منفی دارد به این معنی که سطحش پایین آمده است. این‌جا هم "خَفْضِ" به معنی پایین در مقابل با "رفع" است. حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ می‌فرمایند:
أَلا وَ قَدْ أَرى وَ اللّهِ اَنْ قَدْ اَخْلَدْتُمْ اِلَى الْخَفْضِ
هان! به خدا سوگند مى‌بینم كه به راحتىِ زندگى تكیه كرده‌اید و نمی‌خواهید پیشرفت کنید
وَ اَبْعَدْتُمْ مَنْ هُوَ اَحَقُّ بِالْبَسْطِ وَ الْقَبْضِ
و دور کرده‌اید کسی را که قبض و بَسط به دست او بود و سزاوار بود.
یعنی آن‌كه سزاوارتر به قبض و بَسط كارها بود. این طبیعی است که اعطا کردن و گرفتن از کارهای مدیریتی است و حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ می‌فرمایند که امیرالمؤمنین عَلَیهِ‌السَّلَامُ به این کار سزاوارتر بوده‌اند.
وَ رَكَنْتُمْ اِلَى الدَّعَةِ
و تکیه داده‌اید به آسایش و رها کرده‌اید
رکن یعنی تکیه و ارکان یعنی جایی که ساختمان به آن تکیه می‌کند. َ"كَنْتُمْ" به معنی تکیه دادن است و "دَّعَةِ" یعنی رها کرده‌اید. یعنی آن را كه سزاوارتر به قبض و بسط کارها بوده است را  رانده‌ايد و به رفاه رو آورده‏‌ايد.
 
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ