به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز

رَبَّنَا احْكُمْ بَینَنا وَ بَینَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ اَنْتَ خَیرُ الْحاكِمِینَ {وَ سَیعْلَمُ الْكُفّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدّارِ}

زمانی که انسان می‌‌‌خواهد شکایت کند، ابتدا طرف مقابل را خطاب می‌کند و می‌گوید: هر کاری دل‌تان می‌خواهد انجام دهید، اما بعد روی خویش را به سمت بالا می‌کند و می‌گوید: خدایا! بین من و این‌ها حُکم کن. حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ نیز می‌فرمایند:
رَبَّنَا احْكُمْ بَینَنا وَ بَینَ قَوْمِنا بِالْحَقِّ وَ اَنْتَ خَیرُ الْحاكِمِینَ
خدایا! حُکم کن بین ما و بین قوم ما به حق که تو بهترین حُکم‌ کننده‌ها هستی
حضرت توجّه هم دارند که ربِّی نمی‌فرمایند و "رَبَّنَا" می‌گویند که یعنی آن‌ خدایی که فقط خدای من نیست،‌ بلکه خدای شما هم هست و همه‌ی ما بندگان او هستیم. ایشان دوباره نیمی از یک آیه را قرائت می‌فرمایند:
{وَ سَیعْلَمُ الْكُفّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدّارِ[1]}
به زودی خواهند دانست که عاقبت این خانه و عاقبت این کارها به سود کیست
در ابتدای فعل مضارع اگر حرف"سوف" بیاید یعنی یک‌مقدار بعدتر اما اگر حرف "س" بیاید به زودی معنا می‌شود؛ یعنی به وزدی کافران خواهند دانست که عاقبت کارها با کیست. "دار" به معنی خانه است، خانه‌ی دنیا که عاقبتش را همه خواهند دانست. لذا الان فکر نکنید، غافل هستید و دارید به ما ظلم می‌کنید اما به زودی خواهید دانست که کجا هستید.
 
وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ

[1]الرعد (13) آیه 42