به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز

تَجَهَّمَتْنا رِجالٌ وَ اسْتُخِفَّ بِنا ***** لَمّا فُقِدْتَ وَ كُلُّ الْأَرْضِ مُغْتَصَبٌ 
سَيَعْلَمُ الْمُتَوَلِّى ظُلْمَ حامَتِنا ***** يَوْمَ الْقِيامَةِ اَنّى سَوْفَ يَنْقَلِبُ  
وَ كُنْتَ بَدْراً وَ نُوراً يُسْتَضاءُ بِهِ ***** عَلَيْكَ تَنْزِلُ مِنْ ذِى الْعِزَّةِ الْكُتُبُ  
وَ كانَ جِبْرِيلُ بِالاْياتِ يُؤْنِسُنا ***** فَقَدْ فُقِدْتَ وَ كُلُّ الْخَيْرِ مُحْتَجِبٌ  
ضاقَتْ عَلَىَّ بِلادِى بَعْدَ ما رَحُبَتْ ***** وَ سِيمَ سِبْطاكَ خَسْفا فِيهِ لِى نَصَبٌ  
فَلَيْتَ قَبْلَكَ كانَ الْمَوْتُ صادَفَنا ***** لَمّا مَضَيْتَ وَ حالَتْ دُونَكَ الْكُثُبُ  
اِنّا رُزِئْنا بِما لَمْ‏يُرْزَ ذُو شَجَنٍ ***** مِنَ الْبَرِيَّةِ لا عُجْمٌ وَ لا عَرَبٌ

حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ اشعارشان را این‌گونه ادامه می‌فرمایند:
تَجَهَّمَتْنا رِجالٌ وَ اسْتُخِفَّ بِنا
یا رسول الله _صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ_ دیگرانی و مردانی به ما تُرش‌رویی کردن و ما را کم گرفتند. حضرت این مطالب را خطبه به پیغمبر اکرم صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ در حضور عُمر و ابوبکر و تمام مهاجرین و انصار می‌فرمایند. "وَ اسْتُخِفَّ بِنا" یعنی ما را خفیف شمردند.
لَمّا فُقِدْتَ وَ كُلُّ الْأَرْضِ مُغْتَصَبٌ
ای رسول خدا _صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ_! زمانی که شما از دنیا رفتید، تمام زمین را غصب کردند.
سَيَعْلَمُ الْمُتَوَلِّى ظُلْمَ حامَتِنا ***** يَوْمَ الْقِيامَةِ اَنّى سَوْفَ يَنْقَلِبُ
کسانی که متولی ظلم به خاندان ما شده‌اند، به زودی خواهند دانست. یعنی سرپرست‌های ظلم و ستمِ به زودی خواهند دانست که در روز قیامت، چه جایگاهی دارند و به کجا منتقل می‌شوند.
وَ كُنْتَ بَدْراً وَ نُوراً يُسْتَضاءُ بِهِ
حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ‌ خطاب به پدرشان می‌فرمایند: ای رسول خدا! شما ماهِ شبِ چهارده بودید و نوری بودید که همه از نور شما استفاده می‌کردند.
عَلَيْكَ تَنْزِلُ مِنْ ذِى الْعِزَّةِ الْكُتُبُ
بر تو نازل می‌شد از جانب خدای عزَّت دهنده، نوشته‌ها؛ منظور حضرت قرآن و وحی‌ها می‌باشد.

وَ كانَ جِبْرِيلُ بِالاْياتِ يُؤْنِسُنا
جبرئیل عَلَیهِ‌السَّلَامُ با آیاتی که برای ما می‌آورد، مونس ما بود. یعنی مرتب برای آوردن وحی و آیات به نزد ما می‌آمد و لذا با ما انس می‌گرفت.
فَقَدْ فُقِدْتَ وَ كُلُّ الْخَيْرِ مُحْتَجِبٌ
حال که شما از دنیا رفتید، همه‌ی خِیر نیز از ما چشم بست و در حجاب قرار گرفته و از بین ما رفته‌ است
ضاقَتْ عَلَىَّ بِلادِى بَعْدَ ما رَحُبَتْ
ای رسول خدا! زمانی که شما بودید، زمین برای ما وسیع بود اما شما که رفتید، شهرها وهمه چیز برای‌مان تنگ شده است.
وَ سِيمَ سِبْطاكَ خَسْفا فِيهِ لِى نَصَبٌ
چهره‌ی دو نوّه‌ی شما خسوف کرده و نورش خاموش شده است. منظور حضرت امام حسن عَلَیهِ‌السَّلَامُ و امام حسینعَلَیهِ‌السَّلَامُ می‌باشد که در اثر یتیم شدن و از دست دادن پیغمبر صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَیهِ‌وَآلِهِ، نور صورت‌شان از بین رفته‌ است و حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ می‌فرمایند که من در ناراحتی هستم.
فَلَيْتَ قَبْلَكَ كانَ الْمَوْتُ صادَفَنا ***** لَمّا مَضَيْتَ وَ حالَتْ دُونَكَ الْكُثُبُ
ای کاش! ما قبل زا شما می‌مردیم. ای کاش! مرگ با ما برخورد می‌کرد قبل از این‌که شما را از دست بدهیم و بین ما و شما، تَل‌های ریگ حائل شود. "كُثُبُ" به معنی ریگ است.
اِنّا رُزِئْنا بِما لَمْ‏ يُرْزَ ذُو شَجَنٍ ***** مِنَ الْبَرِيَّةِ لا عُجْمٌ وَ لا عَرَبٌ
ما به گرفتاری‌هایی دچار شده‌ایم که هیچ صاحب بلایی از مخلوقات، از عرب و عجم این‌طور گرفتار نشده است.

وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ