«فَإنَّ اللهَ عَزَّوَجَلَّ هُوَ مَوْلاکُمْ وَ إلاهُکُمْ، ثُمَّ مِنْ دونِهِ رَسولُهُ وَ نَبِیُّهُ المُخاطِبُ لَکُمْ، ثُمَّ مِنْ بَعْدی عَلِیٌّ وَلیُّکُمْ وَ إمامُکُمُ بِأمرِاللهِ رَبِّکُمْ»
«خداوند عزّوجل صاحب‌اختیار و سرپرست و معبود شماست و سپس سرپرست شما، فرستاده و پیامبر اوست که اکنون با شما سخن می‌گوید و پس از من به فرمان پروردگار، علی ولی و امام شماست.»
خدای عزّوجل سرپرست شما و معبود شماست. هم واژه‌ی «مَولا» را به‌کاربرده اند و هم واژه‌ی «اِلهُ» را.
«مَولا» اشاره به سرپرستی و «اِلهُ» اشاره به الوهیت و فرماندهی خدا دارد. پس از خدا، رسول خدا و نبیّ خدا، مولای شما و سرپرست شماست.
«اَلمُخاطِبُ لَکم»: که دارد با شما صحبت و مخاطبه می‌کند. «ثُمَّ مِنْ بَعْدی عَلِیٌّ وَلیُّکُمْ وَ إمامُکُمْ بِأمرِاللهِ رَبِّکُمْ»: پس از من علی سرپرست شماست و اولی به تصرّف و فرمانده و پیشوای شماست. «بِأمرِاللهِ رَبِّکم»: به‌واسطه‌ی امر خدای که پروردگار شماست. پروردگار شما امر کرده که من و علی، مولا و سرپرست و پیامبر و امام شما باشیم.
والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
