«حَتّی اَنْزَلَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فی ذالِکَ ﴿ وَ مِنْهُمُ الَّذِینَ یُؤْذُونَ النَّبِیّ وَ یقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ ﴾(1) عَلَی الَّذینَ یَزْعَمونَ اَنَّهُ اُذُنٌ ﴿ خَیرٍ لَکُمْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ یُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنینَ ﴾(2) »

«تا بدانجا که خداوند آیه‌ای فرو فرستاده: ﴿ و از آنان کسانی که پیامبر خدا را می‌آزارند و می‌گویند: او سخن‌شنو و زودباور است. بگو: آری، سخن‌شنو است. ﴾ علیه آنان که گمان می‌کنند او تنها سخن می‌شنود؛ ﴿ لیکن به خیر شماست. او [پیامبر صلی‌الله علیه و آله] به خدا ایمان دارد و اهل ایمان را تصدیق می‌کند و راستگو می‌انگارد. ﴾»
این‌ها به مسخره گفتند: سرتاپا گوش است، سخن شنو و زودباور است، هرچه علی به او می‌گوید باور می‌کند؛ درحالی‌که این اخبار در علی علیه‌السّلام منحصر است.
گویا باکس دیگری تماس ندارد؛ به خاطر این‌که ملازمت امیرالمؤمنین با من زیاد است و من هم به او توجّه دارم.
آن‌ها نمی‌دانند که اگر من از علی سخن شنو هستم، به نفع مؤمنین است. اگر ضرر دارد، برعلیه کسانی است که گمان می‌کنند او سخن شنو و زودباور است؛ امّا ﴿ خَیرٍ لَکُمْ ﴾: این سخن شنو بودن من و شنوندگی من نسبت به علی، برای شما خیر است. ﴿ یُؤمِنُ بِاللهِ ﴾: پیامبر به خدا ایمان می‌آورد.﴿ وَ یُؤمِنُ لِلمُؤمِنِینَ ﴾: و به نفع مؤمنان ایمان می‌آورد.

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه
 

منابع:

1) التّوبة (9): 61.
2) التّوبة (9): 61.