به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز

تَشْرَبُونَ الطَّرْقَ وَ تَقْتاتُونَ الْقِدَّ، اَذِلَّةً خاشِعِینَ، {تَخافُونَ اَنْ یتَخَطَّفَكُمُ النّاسُ} مِنْ حَوْلِكُمْ.

"تَشْرَبُونَ الطَّرْقَ" یعنی آب شرب‌تان گَندآب بود. "الطَّرْقَ" از طَق به آب‌هایی که توی راه می‌ماند و هیچ حرکتی ندارد و می‌گندد گفته می‌شود. "تَشْرَبُونَ الطَّرْقَ" یعنی آب نداشتید و گَندآب‌ها را می‌خوردید.
وَ تَقْتاتُونَ الْقِدَّ
"تَقْتاتُونَ" از قُوت می‌آید یعنی غذای شما قِدّ بود! "الْقِدَّ" چیست؟ به بَدن جاندارنی که در بیابان می‌مردند و زیر آفتاب و باران می‌ماندند و خشک می‌شدند، گفته می‌شد. حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ  می‌فرمایند: این‌ها غذای شما بود.
اَذِلَّةً خاشِعِینَ
یعنی خیلی ذلیل و خوار و بی‌خیر بودید. حتا در قلب‌تان نیز نسبت به نیرومندان و قدرت‌مندان خاشع و ترسو بودید.
{تَخافُونَ اَنْ یتَخَطَّفَكُمُ النّاسُ[1]} مِنْ حَوْلِكُمْ.
یعنی آن‌قدر ناچیز بودید که می‌ترسیدید که مردمان اطراف‌ و پیرامون‌تان شما را بربایند و از دست بروید. معنای تمام این جملات حضرت زهرا عَلَیهِاالسَّلَامُ این است که شما کسی نبودید، چیزی نبودید.

وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ

[1]انفال (8) آیه 26