«وَعَلیُّ بْنُ أبی طالِبٍ الَّذی أقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَ هُوَ راکِعٌ»

«و قطعا علیّ‌بن ابیطالب، نماز به‌پا داشته و در رکوع زکات پرداخته است.»
حضرت علی علیه السلام در طول خطابه ی غدیر در کنار پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله ایستاده بودند. رسول خدا صلی‌الله علیه و آله فرموده‌اند:
«الَّذی»: این علیّ‌بن ابیطالب همان است که «أقامَ الصَّلاةَ»: نماز را برپا نگه‌داشته. نه این‌که فقط نماز را خوانده باشد، بلکه نماز را برپا نگه‌داشته است.
مثال: یک‌وقت هست کسی ساختمانی را می‌سازد. یک‌وقت هست که آن را برپا نگه می‌دارد؛ یعنی مرتب به قسمت‌های مختلف ساختمان می‌رسد. می‌گویند این ساختمان برپاست. امیرالمؤمنین علیه‌السّلام کسی است که نماز را برپا کرده و نگه‌داشته.«وَ آتَی الزِّکاةَ»: زکات را داده «وَهُوَ راکعٌ»: در حالتی که رکوع می‌کرده.
مصداق و شأن نزول آیه‌ی ﴿ اِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللهُ... ﴾ علیّ ابن ابیطالب است که کنار من ایستاده است.
سؤال: چه کسانی حقّ بیان شأن نزول و تفسیر و تأویل رادارند؟
نخست پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سپس اهل‌بیت ایشان ‌علیهم السلام هستند که حقّ گفتن شأن نزول، تأویل و تفسیر آیات رادارند. لذا نبیّ اکرم صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند این آیه درباره‌ی امیرالمؤمنین علیّ علیه‌السّلام است.
نکته‌ی بسیار مهمّ دیگر در مورد آیه‌ی ولایت این است که حضرت، غیرازاینکه فرموده‌اند حقّ تأویل و تفسیر قرآن با من و علیّ ابن ابیطالب است، خودشان این آیه را به‌طور قاطع فرموده‌اند که علیّ ابن ابیطالب کسی است که «أقامَ الصَّلاةَ وَ آتَی الزَّکاةَ وَ هُوَ راکعٌ».

والسّلام عليكم و رحمة الله و بركاتُه