به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز

وَ التَّنَزُّهَ عَنْ أَكْلِ مالِ الْیتِیمِ وَ الاِسْتِیثارِ بِهِ إِجارَةً مِنَ الظُّلْمِ

روی لغات دقت نمایید و یاد بگیرید! ما باید خداوند را تنزیه کنیم یعنی بگوییم: خدا منزّه است یا فلان شخص را تنزیه نماییم و می‌گوییم: پاک است؛ تنزّه یعنی خودمان هم سعی کنیم که پاک باشیم. تنزّه باب تفعّل است، باب تفعّل برای متابعت می‌آید یعنی قبول و پذیرش.
وَ التَّنَزُّهَ عَنْ أَكْلِ مالِ الْیتِیمِ
خداوند متعال واجب کرده است که ما لباس منزّه بودن از خوردن مال یتیم را بپوشیم. یعنی این حالت را به خودمان ببندیم. پس یک حالت این‌که خود را از خوردن مال یتیم منزه کنیم.
وَ الاِسْتِیثارِ بِهِ
این‌که انسان به دنبال آن باشد که مالِ یتیم را مخصوص خود نماید. ایثار یعنی مالِ خود را مخصوص دیگران کند. اما اِسْتِیثارِ باب استفعال است یعنی مالِ دیگران را مخصوص خودش کند. لغت عرب خیلی دقیق است.

انسان دنبال ایثار برود یعنی مثلاً کتابی که مال خودش است را به دیگری بدهد. اما اِسْتِیثارِبه این معنا است که من کاری کنم که مالِ یتیم را به خود اختصاص دهم.
وَ التَّنَزُّهَ عَنْ أَكْلِ مالِ الْیتِیمِ
خداوند واجب کرده است که خود را از خوردن مال‌ِ یتیم منع کند و واجب کرده است تنزّهاز این‌که مالِ یتیم را به خودش مخصوص کند.
إِجارَةً مِنَ الظُّلْمِ
برای این‌که از ستم به پناه‌گاه، پناه ببرد. إِجارَةًیعنی برود در جوار خانه، اجاره کردن نیز یعنی می‌رود در جوار خانه‌ای و پناه می‌برد؛ از ظلم و ستم پناه می‌برد.
لذا خوردنِ مالِ یتیم که حرام و تنزّه از آن هم واجب است. بنابراین باید کاری کنیم که مال یتیم نخوریم، چرا؟ برای این‌که از ظلم به عدل پناه ببریم. از مسائلی که در ادیان و اسلام بحث شده، این است که از نظر اخلاقی باید کاری کنیم که به عدالت برخورد کنیم و از ظلم دوری نماییم.

وَالْحَمْدُ للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ