به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
نشان دادن قدرت بدعت گذارى
يكى از اهداف غاصبين آن بود كه در اعلا درجه‌ى جهل به احكام الهى و قوانين اجتماعى مىخواستندخود را به عنوان قانونگذارانى كه در قبض و بسط امور قدرت دارند جلوه دهند. آن‌ها هم براى بدعت‌هاى آيندهى خود نياز به چنين خودنمايى داشتند و هم براى مسائلى كه هر ساعت براى اسلام پيش مى‌آمد و بالاخره بايد جوابى براى آن آماده مىكردند و پيداست كه قانون از قداست خاصى برخوردار است و بايد نمود كار را طورى پيش بياورند كه ظاهر دينى آن حفظ شود.
غصب فدك را با همين نقشه آغاز كردند، و پس از جعل حديث "ان اللَّه ابى ان يجمع النبوة و الخلافة فى اهل بيت واحد" که ايامى پيش دست به جعل آن زده بودند، اكنون اقدام به دومين جعل در اسلام نمودند و حديثى تحت عنوان "النبى لايورّث" آماده كردند كه اين اقدام ضد دينى خود را دينى جلوه دهند، و از قداست نام پيامبر صلى‌الله‌عليه‌وآله استفاده كنند. با عنوان حديث آن حضرت به جنگ دين بيايند و عملاً ثابت كنند كه قادر به چنين كارى هستند.
از سوى ديگر به عنوان اين‌كه مىخواهيم درآمد فدك را در راه جهاد با مرتدين به مصرف برسانيم و با آن اسلحه بخريم و لشكر مسلمين را نظام بدهيم ظاهر جالبى به كار خود دادند. لابد تاريخ فراموش كرده است كه با همين اموال خالد بن وليد را سراغ قبيلهاى فرستادند كه به خاطر استقامت بر خلافت اميرالمؤمنين عليهالسلام و نپذيرفتن حكومت غاصبين مورد حمله قرار گرفتند و مالك بن نويره بدست آنان كشته شد و خالد در همان شب با همسر او زنا كرد!!
همچنين با شاهد خواستن از فاطمه عليهاالسلام چنين وانمود كردند كه در مسئلهاى كه اموال مسلمين مطرح است حتى از فاطمه عليهاالسلام شاهد مىخواهند و گويى اين اندازه پايبند به احكام دين هستند!
از جهتى ديگر اجماع مسلمين را مطرح كردند و اين‌كه غصب فدك هر اندازه خلاف و ضد دين باشد مردم طرف‌دار آن هستند و ما به خاطر مردم اين‌كار را مىكنيم و الا خود چنان تمايلى به آن نداريم. با اين كار رنگ تقدس ديگرى به كار خود دادند و به عنوان يكى از پايههاى قانون‌گذارى خود آن‌را مستحكم نمودند.
اين‌ها همه به عنوان قدرت نمايى بود تا نشان دهند با سابقهى جهل مطلقى كه دارند اخيراً قادر به بدعت‌گزارى هستند و گويا چيزهايى از دين فهميدهاند و كمكم مشغول تكميل مراحل آن هستند. البته اسلام يك روز و دو روز نبود كه اين جهل ظاهر نشود و اين مقدس نمايى بر هم نريزد.
در طول خلافت غاصبانه هر روز سؤال‌هاى دينى تازهاى پيش مى‌آمد و مسائل تازهاى مطرح مى شد كه ناآگاهى غاصبين نسبت به احكام دين روز بروز روشن‌تر مىگشت و آن‌چه درصددش بودند به طور معكوس ظهور مىكرد.
