به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
ماه رمضان، ماه خدايي شدن است. ماه گذشتن از خود و رسيدن به بندگي است.
با روزه داري، ناتواني انسان را با تمام وجود مي يابيم و درك مي كنيم كه اگر نعمت هاي بي وقفه خداوند نباشد، زندگي مان از هم مي پاشد.
نعمت هايي كه شايد هيچ گاه متوجه شان نباشيم. اما فقط چند ساعت محروم ماندن از آن ها را تاب نداريم.
شايد نخوردن و نياشاميدن تلنگري باشد بر فقر انسان در مقابل خداوند، تذكري باشد بر شكر نعمت ها و شِمه اي باشد از زندگي فقرا!
به هر صورت كتاب پُر رمز و راز رمضان هر روز ورقي مي خورد و ابوابي از معرفت خداي متعال را بر روي بندگان مي گشايد.
باشد تا به بركت مولود عزيز رمضان حضرت مجتبي كريم اهل بيت عليه السلام، ما نيز آمرزيده شويم و از درياي بي انتهاي بركات رمضان پيمانه هايي افزون گيريم