به نام خداوند همه مِهر مِهروَرز
ماه شعبان رسید، ماه رحمت خداوندگار بر بندگانش. ماهی که به برکت اعیاد مبارکش، امید داریم همچون بارانی، تیرگی گناه را از قلب و روح‌مان بشوید.
ماهی که ماه رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله نام دارد. ماهی که فرشتگان از چهار گوشه‌ی جهان به مؤمنان مژده‌ی آمدنش را می‌دهند.
ماه شعبان، نوید برپایی میهمانی بزرگ خداوند را می‌دهد و ماهی است برای آمادگی مناجات و راز و نیاز.
خداوندا! چگونه سپاس‌گزارت باشم، سپاس‌گزار بزرگی که هر بار دری را برای بخشش بندگان گناهکارت قرار می‌دهی تا به سویت باز گردند.
چگونه است که ما همچنان از کنار این درهای باز عبور می‌کنیم، بی آن که واردش شویم و تو بخشاینده تر از هر بخشاینده‌ای، دری دیگر به روی‌مان می‌گشایی...
این بار درب رحمتت را در ماه شعبان گشودی، ما را به دعا و تلاوت قرآن و استغفار فرا خواندی و راه نجات را دگر بار نشان دادی.
از ما خواستی به درگاهت توبه کنیم و خود از قبل، امید بخشایش پس از توبه را دادی. به ما فرصت دادی تا در حالی به سوی ماه رمضان آییم که خالص شده باشیم.
خداوندا! گمشده‌ای هستم که راه گم کرده‌ام. به حرمت سومین و چهارمین روز شعبانت، روزی که سرداران کربلا و نجات دهندگان دینت، امام حسین علیه‌السّلام و حضرت عبّاس علمدار به آن برکت داده اند، نجات‌مان ده. دست‌مان را بگیر و هدایت مان کن که می‌دانم اگر می‌خواستی خوارم کنی، هدایتم نمی‌کردی.
می‌دانم که گناهکارم و روسیاه درگاهت هستم، ولی چنگ به دامان عفو و رحمتت می‌زنم. چون پیشوایم، سجاد _علیه‌السلام_ سجاده نشین، به سجده می‌روم و تو را به برکت زاد روزش در این ماه عزیز قسم می‌دهم که گناهانم را ببخشایی. می‌دانم که تو بخشنده‌تر از هر بخشاینده‌ای، نجاتم خواهی داد. اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام می‌کنم که دوستت دارم و می‌دانم که اگرچه عملم کوچک است، اما امیدی بس عظیم داریم پس چگونه از آستانت محروم باز گردم.
پرورگارا! در نیمه‌ی این ماه عزیز، لطف و رحمت را بر ما تمام کردی. با تولد مولودی که انسانیت، ظهور او را به انتظار نشسته، عدالت برای آمدنش لحظه شماری می‌کند. او که آمدنش طلوع همه‌ی خوبی‌ها است، او که منتقم مظلومین جهان است؛ به ما برکت عطا فرمودی.
آن‌گاه چه آسان رنگ می‌بازد آرزوهایم در برابر آرزوی بازگشتش و شرم دارم که اعتراف کنم و بگویم که آماده‌ی آمدنش نیستم و سربازانش قلیل‌اند که اگر بودند، حضورش در میان‌مان قطعی بود و چه سخت است جشن میلادش را برپا نمودن و او را ندیدن...
خداوندا! در این ماه، به من وعده ی استجابت دعا داده ای، چه می توانم از تو بخواهم جز ظهور منجی مان و امید دیدن روی پر مِهرش.
اَللَّهُمَّ اجعَلنی مِن اَنصارِهِ وَ اَعوانِهِ...
با عرض تبریک حلول ماه شعبان و اعیاد بزرگ این ماه، ضمن آرزوی تعجیل أمر فرج مولای‌مان از شما همراهان ارجمند نیز دعوت می‌کنیم که صدوشصت‌وششمین شماره مجله الکترونیک ۱۸۴۱را مطالعه نمایید.
ماهی که ماه رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله نام دارد. ماهی که فرشتگان از چهار گوشه‌ی جهان به مؤمنان مژده‌ی آمدنش را می‌دهند.
ماه شعبان، نوید برپایی میهمانی بزرگ خداوند را می‌دهد و ماهی است برای آمادگی مناجات و راز و نیاز.
خداوندا! چگونه سپاس‌گزارت باشم، سپاس‌گزار بزرگی که هر بار دری را برای بخشش بندگان گناهکارت قرار می‌دهی تا به سویت باز گردند.
چگونه است که ما همچنان از کنار این درهای باز عبور می‌کنیم، بی آن که واردش شویم و تو بخشاینده تر از هر بخشاینده‌ای، دری دیگر به روی‌مان می‌گشایی...
این بار درب رحمتت را در ماه شعبان گشودی، ما را به دعا و تلاوت قرآن و استغفار فرا خواندی و راه نجات را دگر بار نشان دادی.
از ما خواستی به درگاهت توبه کنیم و خود از قبل، امید بخشایش پس از توبه را دادی. به ما فرصت دادی تا در حالی به سوی ماه رمضان آییم که خالص شده باشیم.
خداوندا! گمشده‌ای هستم که راه گم کرده‌ام. به حرمت سومین و چهارمین روز شعبانت، روزی که سرداران کربلا و نجات دهندگان دینت، امام حسین علیه‌السّلام و حضرت عبّاس علمدار به آن برکت داده اند، نجات‌مان ده. دست‌مان را بگیر و هدایت مان کن که می‌دانم اگر می‌خواستی خوارم کنی، هدایتم نمی‌کردی.
می‌دانم که گناهکارم و روسیاه درگاهت هستم، ولی چنگ به دامان عفو و رحمتت می‌زنم. چون پیشوایم، سجاد _علیه‌السلام_ سجاده نشین، به سجده می‌روم و تو را به برکت زاد روزش در این ماه عزیز قسم می‌دهم که گناهانم را ببخشایی. می‌دانم که تو بخشنده‌تر از هر بخشاینده‌ای، نجاتم خواهی داد. اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام می‌کنم که دوستت دارم و می‌دانم که اگرچه عملم کوچک است، اما امیدی بس عظیم داریم پس چگونه از آستانت محروم باز گردم.
پرورگارا! در نیمه‌ی این ماه عزیز، لطف و رحمت را بر ما تمام کردی. با تولد مولودی که انسانیت، ظهور او را به انتظار نشسته، عدالت برای آمدنش لحظه شماری می‌کند. او که آمدنش طلوع همه‌ی خوبی‌ها است، او که منتقم مظلومین جهان است؛ به ما برکت عطا فرمودی.
آن‌گاه چه آسان رنگ می‌بازد آرزوهایم در برابر آرزوی بازگشتش و شرم دارم که اعتراف کنم و بگویم که آماده‌ی آمدنش نیستم و سربازانش قلیل‌اند که اگر بودند، حضورش در میان‌مان قطعی بود و چه سخت است جشن میلادش را برپا نمودن و او را ندیدن...
خداوندا! در این ماه، به من وعده ی استجابت دعا داده ای، چه می توانم از تو بخواهم جز ظهور منجی مان و امید دیدن روی پر مِهرش.
اَللَّهُمَّ اجعَلنی مِن اَنصارِهِ وَ اَعوانِهِ...
با عرض تبریک حلول ماه شعبان و اعیاد بزرگ این ماه، ضمن آرزوی تعجیل أمر فرج مولای‌مان از شما همراهان ارجمند نیز دعوت می‌کنیم که صدوشصت‌وششمین شماره مجله الکترونیک ۱۸۴۱را مطالعه نمایید.