به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز

امانت دار آشکار و نهان

«أَلا إِنَّهُ لاغالِبَ لَهُ وَلامَنْصورَ عَلَيْهِ»:«هان ! کسي بر او پيروز نخواهد شد و ستيزنده او ياري نخواهد گشت.»
«أَلاوَإِنَّهُ وَلِىُ‏اللَّهِ فى أَرْضِهِ، وَحَكَمُهُ فى خَلْقِهِ، وَأَمينُهُ فى سِرِّهِ وَ علانِيَتِهِ»:«هشدار! او ولي خدا در زمين، داور او در ميان مردم و امانت دار امور آشکار و نهان است.»
وجود به مصلح کل، اعتقاد همه ی ادیان و تمامی مکاتب است، حتی نظام های فکری غیر دینی که اغلب سیاسی هستند، نیز براین اعتقادند.
در نظام های فکری بشری، در رأس مخروط اندیشه ی آن هایی که به ظاهر کمی رنگ و بوی دینی دارند، خدا قرار دارد، مانند سیستم فکری «تثلیث هگل»  که به تز، آنتی تز و سنتز معتقد است. در مقابل این نوع تفکر، مکاتب غیر دینی مثل سیستم فکری ماتریالیسم دیالکتیک دیوید هیوم و امثال آن قرار دارد.
این ها معتقدند که جهان جز فیزیک و ماده چیز دیگری نیست و به متا فیزیک قائل نیستند، به عبارت دیگر این ها به مدینه ی فاضله ی افلاطونی معتقدند.
بشر به طور طبیعی و فطری منتظر است که در دنیا حکومتی ایجاد شود که هیچ ظلم و ستم و بی عدالتی در آن نباشد.
افتخار و مباهات شیعه  و نقطه ی اوج  و بلند خطبه ی غدیر، این است که پیغمبر اکرم  صلی الله علیه وآله  این آینده را به صورت تابلویی بسیار دقیق ترسیم کرده اند. ایشان از امام زمان علیه السلام نام برده اند و مطالبی رابیان فرموده اند که اگر کنار هم چیده شود، کاملاً حکومت، شخصیت، علم، عصمت و ولایت تکوینی امام زمان علیه السلام در آن جا روشن می شود.
پیامبر صلی الله علیه و اله و سلّم می فرمایند:«أَلا إِنَّهُ قَدْ بَشَّرَ بِهِ مَنْ سَلَفَ مِنَ الْقُرونِ بَيْنَ يَدَيْهِ»:«هان! پیشینیان از قرن ها ظهور او را پیش گویی کرده اند.»
نمی فرمایند تمام انبیا علیهم السلام  و تمام کتاب های آسمانی بشارت داده اند! بلکه می فرمایند: همه ی نظام های دینی و غیر دینی ، فکر های فلسفی و اجتماعی، به این مهدی موعود علیه السلام که من امروز معرفی می کنم، وعده داده اند، با این تفاوت که هر کدام از مکاتب، یک بُعد از این موعود را از یک دیدگاه خاص معرفی کرده اند، زیرا:
الف) این وعده ای فطری است.
ب) موعود ادیان است.
ج) تمام سیستم های فکری در انتظار یک چنین حکومتی هستند.
پس لازمه ی تشکیل یک چنین حکومتی که از نظر عمومی در آن جا عدل  و داد حکومت کند، الهی بودن آن است.
﴿وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُون﴾:
﴿در زبور بعد از ذكر(تورات) نوشتيم: بندگان شايسته‌ام وارث (حكومت) زمين خواهند شد.﴾
﴿وَعَدَ اللَّهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِم...﴾:
﴿خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند ،وعده مى‌دهد كه قطعاً آنان را حكمران روى زمين خواهد كرد، همان گونه كه به پيشينيان آن ها خلافت روى زمين را بخشيد.﴾
اگر در مدارک دینی ما و هم چنین پیش گویی های اناجیل اربعه، اسفار تورات، کتاب های زند و پازند، کتاب های هندو ها،کتاب ها ی براهمایی ها و نوع کسانی که در دنیا اسمی از آن ها  هست، دقت کنیم، متوجه می شویم که با وجود همه ی تحریفات شان، به موعود ادیان وعده داده و تصریح کرده اند که ظهور آن حضرت علیه‌السلام حتمی و بطلان ناپذیر است. این اصالت مهدویت را می رساند.
 

شروع حکومت امام عصر علیه السلام

در روایات داریم که مهدی موعود علیه السلام غالب بوده و مغلوب نیست. ایشان حتماً جهان را خواهند گرفت. کسی بر او  مسلط نخواهد شد.
قبل از آن که حضرت علیه السلام با قدرت های بزرگ بجنگند ، رعبی در دل دشمنان شان می افتد که حکومت شان را مثل داستان فتح مکه و فتح فدک، بدون جنگ تحویل آن حضرت می دهند. در فتح مکه، قبل از این که  لشکر اسلام به مکه حمله کند، مکه تحویل داده شد.
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله در دو جمله که تأکید یکدیگر هستند می فرمایند:
«أَلا إِنَّهُ لاغالِبَ لَهُ» که « لا» نفی جنس است. معنایش این است که: «هیچ کس بر او غلبه نخواهد کرد.»
«وَلامَنْصورَ عَلَيْهِ» این جمله ی تأکید «لاغالِبَ لَهُ» است، یعنی هیچ کس علیه او یاری نخواهد شد. ممکن نیست مانند جنگ احزاب عده ای علیه امام زمان علیه السلام متحد شده و با او جنگ کنند، چون ایشان «وَ لامَنْصورَ عَلَيْهِ» اند و کسی علیه ایشان یاری نمی شود، لذا پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم در ادامه می فرمایند:
«أَلَا وَ إِنَّهُ وَلِيُّ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ حَكَمُهُ فِي خَلْقِهِ»:«آگاه باشید که او [حضرت مهدی علیه السلام] ولی خدا، در زمین و حاکم خدا در میان آفرینش است.»
 

متولی خداوند

«وَلِيُّ» به معنای سرپرست و اولی به تصرف است. امام زمان علیه السلام متولّی خدا در زمین هستند.
نه این که فقط متولّی بعد از ظهور باشند، بلکه متولّی مطلق اند و در زمان غیبت نیز، سرپرست مردم از جانب خدا در روی زمین اند.
علامه طباطبائی در مورد معنی دیگر «وَلِيُّ خدا» می گوید: ولیّ کسی است که با خداوند هیچ گونه فاصله ای ندارد .
یعنی قرب بدون حجاب بدون واسطه ی غیر خود دارد.
اگر فاصله ای نداشته باشد، پس قدرت، علم، دانش، نگاه، حرکتش و ... از طرف خداست. در عبودیت به مرحله ای رسیده که ولی اللهشده است.
بنابراین ترجمه ی دیگر «خلیفه الله » جمله ی «وَلِيُّ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ» است. ایشان سرپرست و اولی به تصرف در زمین اند و «حَكَمُهُ فِي خَلْقِهِ»: متولّی خدا درخلقتش هستند، زیرا ارض فقط زمین و خلق، همه ی مخلوقات را شامل می شود.
از عبارت «وَلِيُّ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ» ولایت تکوینی برداشت نمی شود، اما از «حَكَمُهُ فِي خَلْقِهِ» ولایت تکوینی استفاده می شود.
وجود امام عصر ارواحنا فداه در آفرینش ﺣَﻜَﻢ است.امام زمان علیه السلام از طرف خداوند در زمین سرپرست اند، اما ﺣﻜﻤﻴّﺖ ایشان در تمام آفرینش است.
خداوند متعال ایشان را ﺣﺠّﺖ و حکم برای فرشتگان، انسان ها، حیوانات، نباتات، جمادات و هر موجودی که دارای هستی و کمالات هستی است، قرار داده است.
خداوند در قرآن کریم می فرماید:﴿وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاَّ في‏ كِتابٍ مُبينٍ﴾:
تمام موجودات به اذن امام زمان صلوات الله علیه حرکت می کنند و حکمیت ایشان بر تمام موجودات (از جمادات تا فرشتگان) سایه افکنده است.
تمامی روایات شیعه و برخی از روایات اهل سنت، بر این مسأله دلالت می کند.
سپس پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم درادامه می فرمایند:«وَ أَمِينُهُ فِي سِرِّهِ وَ عَلَانِيَتِهِ»:«امانت دار خداوند در آشکار و پنهان است.»
آشکار یعنی عالم فیزیک (شهود) و پنهان یعنی عالم متافیزیک (غیب).
امام زمان علیه السلام در عالم آشکار و پنهان امانت دار هستند، یعنی امانت را می گیرند. عالم متافیزیک و خزائن خداوند،در دست امام زمان علیه السلام است.