به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
نيايش چهل و چهارم
از دعاهاى امام سجاد عليه السّلام است هنگام ورود ماه رمضان:
در ابتدا ایشان به حمد و ثنای الهی می‌پردازند، سپس از فضایل ماه رمضان بر ماه‌های دیگر و حرام و حلال‌هایی که خداوند در این ماه قرار داده که در ماه‌های دیگر به گونه‌ای دیگر است سخن می‌گویند و اشاره می‌کنند به برتری شبی از آن بر هزاران شب دیگر که سرنوشت موجودات در آن رقم می‌خورد و می‌فرمایند که خداوند تضمین کرده است هر کسی بتواند تا صبح از آن خوان نعمت بهره بگیرد و سرنوشت خود را با سعی در عبادت به صورت نیکویی در آورد...
̶ حمد و ستایش خدائى را سزا است كه ما را به حمد خود راهنمائى نمود، و ما را از اهل حمد به فضل خود قرار داد تا به الطاف او از شاکرین و ستایش‌گران باشیم و ما را بر آن حمد پاداش نيكوكاران دهد،
̶ و سپاس خدائى را سزاست كه دين خود را به ما عطا نمود، و ما را به ملت خويش ((یعنی دین و ملت اسلام)) اختصاص داد و در راه‌هاى احسان و نيكي‌اش در آورد تا به وسيلهى نعمتش در آن راه‌ها رفته به سوى رضايش دست يابيم. سپاسى كه آن را از ما بپذيرد و به وسيلهى آن از ما خشنود گردد.
̶ و سپاس خدائى را سزاست كه ماه خود، ماه رمضان، ماه صيام و روزه، ماه اسلام (و فرمانبرى)، ماه پاكيزگى، ماه تصفيه و پاك كردن (از گناهان) و ماه قيام را يكى از آن راه‌هاى احسان قرار داد، آن‌چنان ماهى كه قرآن در آن فرو فرستاده شد در حالي‌كه براى مردم راهنما و نشانه‌هاى آشكار رهبرى و جداكننده ميان حق و باطل است.
̶ پس برترى آن را بر ماه‌هاى ديگر به سبب حرمت‌ها و گرامى داشتن‌هاى بسيار و فضائل و برتري‌هاى آشكار كه براى آن قرار داد هويدا گردانيد، و در آن ماه از جهت بزرگ داشتن آن‌چه را كه در ماه‌هاى ديگر حلال كرده حرام نمود، و از جهت گرامى داشتن، خوردني‌ها و آشاميدني‌ها را در (روزهاى) آن منع كرد، و براى آن وقتِ آشكار قرار داد، كه خداى بزرگ و توانا جائز نمى‌داند كه پيش انداخته شود، و نمى‌پذيرد كه از آن وقت به تاخير افتد.
̶ عبادت در شبى از شب‌هاى آن را بر بندگى در شب‌هاى هزار ماه برترى داد و آن (شب) را شب قدر ناميد (شبى كه اجل‌ها و روزي‌ها و هر كار در آن مقدر مى‌شود). در آن شب فرشتگان و روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى (كه خدا مقدر فرموده) فرود مى‌آيند....
در ادامه از خداوند می‌خواهند که در این ماه از معاصی دور باشند و یاری می‌خواهند در روزه داشتن اعضا و جوارح و ادای نماز‌های پنج گانه به حالتی که رضای پروردگار است، از رکوع و سجود و همه‌ی فضایل و مستحبات با طهارت کامل و حضور قلب تا به حد کمال انجام دهند، و بر پا داشتن نماز در شب و زاری نمودن به در گاه خداوند...
و هم‌چنین تقاضای توفیق صله رحم و احسان و نیکی و پاکیزه شدن از گناهان دارند.
و در پایان می‌فرمایند: خداوندا، چگونه شکر این نعمت به جای آورم که اذنم دادی تو را بخوانم و دست نیاز به در گاه بی نیاز تو بلند کنم...
منبع: صحیفه سجادیه دعای چهل و چهارم