به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
هرگز نخورد آب ...
يادش به خير؛ سال چهارم دانشگاه بودم، يه درس داشتيم سه واحدي، به نام مدارهاي مخابراتي. درس به اندازه ي کافي سخت و نفس گير بود.
اين درس توي دانشگاه ما تنها با يک استاد ارائه مي شد. يه دکتر بود که از آمريکا مدرکش رو گرفته بود.
طي 5 سالي که با دانشگاه ما همکاري مي کرد، فقط همين يک درس رو تدريس مي کرد.
برام خيلي عجيب بود که چرا اکثر بچه ها عاشق اين درس و استادش بودن، با وجود اينکه خيلي سطح بالا درس مي داد و از اون بدتر سخت گير هم بود.
ترم شروع شد و اولين جلسه ي درس مدارهاي مخابراتي هم تموم شد. توي همون دو ساعت اول برخورد با اين آدم مجذوبش شدم.
دلم مي خواست سريع تر هفته ي بعد برسه و دوباره برم سر کلاسش؛ مني که از مخابرات متنفر بودم!
آدم پُري بود. تازه فهميدم علاوه بر دکتراي مخابرات از آمريکا، از دانشگاه اميرکبير هم دکتراي مکانيک داره؛ ولي اين قدر متواضع بود که خدا مي دونه!
واسه ي همين هم بود که همه ي شاگرداش بهش علاقه داشتن.
راستي اگه ما بچه مذهبي ها هم براي تبليغ دينمون در برخورد با ديگران تواضع به خرج بديم، موفق تر نمي شيم؟
مگه اين همه در قرآن و احاديث به ما دستور متواضع بودن ندادن؟
خداوند در آيه ی63 سوره ي مبارکه ي فرقان مي فرمايد:
« وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذينَ يَمْشُونَ عَلَي الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً »
«بندگان راستين خداوندِ رحمان کساني هستند که با وقار و تواضع بر روي زمين راه مي روند و اگر که نادانان به آنان چيزي بگويند، با ملايمت پاسخ مي گويند. »
امام صادق عليه السّلام فرموده اند: « فرا گيريد دانش را و آن را با بردباري و وقار آذين كنيد و فروتني كنيد بر آن كه دانش از شما مي آموزد و فروتني كنيد بر آن كه از او دانش مي آموزيد، و از دانشمندانِ خودسر و متکبرّ نباشيد تا كار نادرستِ شما، كار درستتان را تباه نكند»
وقتي کسي با ما با تکبّر برخورد کنه، هر اندازه که خيرخواه ما باشه و دلسوز، ما در مقابل اون جبهه مي گيريم و حالت تدافعي پيدا مي کنيم.
اما دقيقاً عکس اين اتفاق در حال تواضع و فروتني رخ مي ده.
مبلّغي که در کار تبليغش تواضع نداشته باشه قطعاً نتيجه ی دلخواه رو نخواهد گرفت.
تواضع يعني اين که در برخورد با ديگران از جايگاهي که هستيم خودمون رو پايين بياريم يا اصطلاحاً خودمون رو بشکنيم.
هر چند که به قول عزيزي تواضع مختص أئمه صلوات الله عليهم أجمعين است نه ما!
چرا که ما چيزي نيستيم که بخواهيم خودمون رو پايين بياريم؛ ما در واقع بايد دوري از تکبّر و خود بزرگ بيني داشته باشيم.
حضرت صادق عليه السّلام فرمودند:
«عيسي بن مريم عليهما السّلام به حواريّون و يارانش گفت: من از شما درخواستي دارم كه آن را بر من انجام دهيد. حواريّون گفتند:
ما خواسته ی تو را حتماً انجام مي دهيم! پس عيسي عليه السّلام برخاست و پاهاي آنان را شست! حواريّون گفتند: اي عيسي، ما مي بايست پاهاي تو را بشوئيم.
عيسي گفت: سزاوارترين مردم براي خدمت به مردم، عالِم و دانشمند است، من اين گونه تواضع كردم تا شما پس از من در ميان مردم اين گونه تواضع كنيد، سپس عيسي عليه السّلام گفت: حكمت با تواضع سامان مي گيرد نه با تكبّر، چنان كه گياه در زمين نرم و دشت مي رويد نه در كوه و زمين سخت.»
افتادگي آموز اگر طالب فيضي .......... هرگز نخورد آب زميني که بلند است
يک وقت فکر نکنيم که حالا که چهار تا مطلب ديني بلديم، با چهار نفر در مورد أميرالمؤمنين عليه السّلام و خطبه غدير صحبت کرديم، خبريه نه!!!
