به نام خداوند همه مِهر مِهر وَرز
هر چند کوچک، ولي مؤثر
يادش به خير. پدرِ مادرم، خدا رحمتش کنه، بچه که بوديم، هنوز به سن بلوغ نرسيده بودم، نماز که مي خونديم، يه وقتايي جايزه بهمون 50 تومني مي داد.
(شايد شما ها يادتون نياد، ولي اون وقتا با 50 تومن خيلي کارا مي شد کرد.) هنوز لذت اون جايزه توي ذهنم جا داره. وقتي جايزه رو مي داد، مي گفت:
«بچه ها از اين هديه ي من چقدر خوشحال شدين؟ خدا در آينده جايزه اي بهتون مي ده که خيلي خيلي از اين بيشتر و با ارزش تره.»
ما هم به عشق جايزه اي که قرار بود خدا بعدها بهمون بده نماز مي خونديم؛ و الآن که بزرگ شدم و به نماز علاقه دارم، منظور و ارزش کار پدربزرگم رو
مي فهمم. کلاً بشر ذاتش اين جوريه، از هديه گرفتن خوشش مياد.
آقا أميرالمؤمنين عليه السّلام فرموده اند: «هديه براي كسي فرستادن جلب دوستي مي كند، زيرا كه انسان بنده ي احسان است.»
و حضرت صادق عليه السّلام هم مي فرمايند: « به يك ديگر هديه دهيد، زيرا دوستي شما را افزايش ميدهد و كينه را آرام آرام از دل بيرون ميكند و بهترين هديه، چيزي است كه هنگام نياز، به شما داده شود.»
يکي از بهترين روش هاي تبليغ، همراه کردن اون با هديه است. وقتي به کسي با مناسبت يا حتي بي مناسبت کادويي مي ديم، يک حس صميميتِ مضاعفي در بين دو طرف ايجاد مي شه. شايد خيلي مهم نباشه که هديه چقدر ارزش داره؛ مهم اينه که همراه با محبت واقعي و البته نيت خدايي باشه، اون وقته که تأثير عجيبي از خودش به جا مي ذاره. نکته ي ديگه اي که بايد به اون توجه داشت، اينه که هديه بايد متناسب با زمان، مکان و فرد مقابل باشه.
مثلاً اگر ما بهترين، گرون ترين و لوکس ترين نوع خودرو رو به يک بچه ي 7-8 ساله کادو بديم، ارزشش واسه ي اون خيلي کمتر از يه بسته ي چيپس يا پفکه.
يا فکر کنيد بهترين نوع شيريني رو در مراسم عزا به بازماندگان متوفي بديم ...!
بايد سعي کنيم بهترين کادوي ممکن رو براساس شرايط به ديگران هديه بديم. اگه سعي کنيم که خودِ هدیه هم بار تبليغي داشته باشه؛ مثلاً يک کتاب مذهبي، يک تابلوي مذهبي يا يک پيراهن مشکي در ايام سوگواري و ... کار نورِ علي نور مي شه.
حتي اگه خيلي هوشمندانه عمل کنيم، مي تونيم در تمامي کادوهايي که در طول سال به افراد مي ديم، همکار، کارمند، مشتري، دوست، فاميل، همسر، فرزندان و ... جنبه هاي تبليغي رو مد نظر داشته باشيم.
ضمناً يادمون نره که اينقدر ذهنمون رو معطوف به هديه نکنيم، که از اصل خودِ تبليغ غافل شيم!
